Θα είμαι η σκιά σου!

Κεφάλαιο 7

Tyler's Pov.

Την έβλεπα που ετοίμαζε τα πράγματα με μεγάλη χαρά. Ήταν σαν ένα μικρό παιδί. Όντως ήθελε να φύγει από αυτή την αποθήκη. Δεν την παρεξηγώ. Δεν έχει περάσει και λίγα. Όμως άντεξε και αυτό έχει σημασία. Δεν είχαμε και πολλά πράγματα οπότε την βοήθησα να τα μαζέψει. Πήραμε τους σάκους μας και βγήκαμε έξω από την αποθήκη. Και εγώ βέβαια δεν έμενα εδώ πριν έρθει η Aria. Έμενα μαζί με τον Vitali στην βίλα του. Όντως με είχε σαν γιό του από την ημέρα που με βρήκε. Έφερα το αυτοκίνητό μου και έκανα νόημα στην Aria να μπει μέσα. Εκείνη πέταξε το σάκο της στα πίσω καθίσματα και μπήκε. Την παρατήρησα καλλίτερα. Φορούσε ένα γαλάζιο κοντό φόρεμα με πιέτες και τα μαύρα της All Star. Τα χάλκινα μαλλιά της έπεφταν σπαστά μέχρι την πλάτη της και τα μάτια της στο χρώμα του πάγου έλαμπαν από ανυπομονησία. Δεν μπορώ να την προδώσω.

-Λοιπόν έτοιμη;

-Και το ρωτάς; Φύγαμε!

-Βάλε την ζώνη σου Aria

-Γιατί;

-Γιατί μου αρέσει η ταχύτητα και δεν είναι ασφαλές να μην φοράς την ζώνη σου όταν τρέχω σωστά;

-Ναι καλά! Δεν έχω πρόβλημα και έμενα μου αρέσει η ταχύτητα οπότε ξεκίνα.

Πάτησα απότομα το γκάζι και το αμάξι πετάχτηκε με φόρα μπροστά και άρχισα να τρέχω στην άσφαλτο. Γύρισα και είδα την Aria να προσπαθεί να βάλει την ζώνη της τρομαγμένη και γέλασα. Πάτησα απότομα φρένο και έβαλα το χέρι μου μπροστά από το σώμα της για να μην γίνει ένα με το τζάμι.

-Είσαι τρελός; Αυτό δεν είναι οδήγηση Tyler! Θέλεις να με σκοτώσεις έτσι;

-χαχα εγώ σε προειδοποίησα μικρή αλλά δεν με άκουσες.

Είχε χλομιάσει αλλά άρχισε σιγά σιγά να ηρεμεί. Πέρασα το χέρι μου μπροστά της τράβηξα την ζώνη και της την φόρεσα! Γύρισε και με κοίταξε. Ένα δάκρυ κύλισε από τα μάτια της πάνω στο χαμόγελο της. Κλαίει και χαμογελάει μαζί; Τι έπαθε ο μικρός μου άγγελος;

Aria's Pov

Ήταν τόσο κοντά μου και το άρωμά του με κατέκλεισε. Είναι ένα από τα πράγματα που δεν θα ξέχναγα ποτέ. Με ηρεμεί. Ο τρόπος που μου φόρεσε την ζώνη και όλο το σκηνικό με την οδήγηση μου έφεραν στην μνήμη τον αδερφό μου. Ένα δάκρυ ξέφυγε από τα μάτια μου και χαμογέλασα. Ήταν ένας από τους λίγους ανθρώπους που αγαπώ. Ήταν πάντα δίπλα μου και με στήριζε σε ό,τι και αν έκανα, μέχρι που...