Lanetliler

Başlangıç

Tuana Naz Tiryaki ' den

"Evet arkadaşlar, bu günlük toplantı bu kadar . Sorusu olan yoksa dağıla bilirsiniz," dediğimde her kes başını sallayarak yavaşça ayağa kalkarak odadan çıktılar.

"Tuana hanım , bir isteğiniz var mı ? "

"Hayır Serpil, gidebilirsin" dediğimde gülümseyerek odadan çıktı o da.

Yorgunluk üzerime çöktü bildiğin. Başımı koltuğa yaslayıp gözlerimi yumdum. Başımın ağrısı bir yandan , uykusuzluk da diğer yandan yorulmam için iyi sebeplerdendi.

Bir kaç dakika sonra gelen telefon sesiyle gözlerimi araladım. Masanın üzerinden telefonu aldığımda Alisa 'nin aradığını gördüm.

"Efendim," dedim ayağa kalkıp bir yandan da çantamı koluma taktım.

"Tuana , geliyor musun ? Annem yine ortalığı bir birine kattı. Burdan kaçıp gidemiyorum da , gel bir an önce! " Dedi bezgin sesiyle.

"Neler oldu yine ? "

"Bilmiyorum garip garip konuşuyor, sabah sen gittikten sonra odadan bazı sesler geldi. Odaya kilitledi kendini hep olduğu gibi. Bir de babam aradı bizi görmek istiyormuş ," dediğinde ofladım .

"Şirketten çıkıyorum şimdi, yarım saate evde olurum ," dedim ve telefonu kapattım.

Eve geldiğimde kapının ziline bastım. Kapıyı açan Nur' a selam vererek salona geçtim. Alisa da buradaydı.

"Çıkmadı mı hala ? " Dediğimde başını iki yana salladı. "Ben bir bakayım," deyip yukarı çıkmak istediğimde dedikleri ile durdum.

"Daha ne kadar böyle devam edicek ? Anlamıyorum neden babamla değil de deli ile yaşamaya devam ediyoruz? "

"Annem deli değil Alisa, lütfen doğru konuş! Seni bir daha uyarmam ! " dedim sert sesimle.

"Ne kadar inkar edersen et , bir gün sende aynı şeyleri düşüneceksin . Abimle babam onun yüzünden ayrı evdeler . Her şey onun yüzünden," diye sinirle konuştu.

"Seninle asla aynı düşüncede olmayacağım. Çünki biliyorum annem bir gün düzelicek, bunu hiss ediyorum. "  Sonra bir şey söylemesine izin vermeden merdivenlerden yukarı çıktım. Odasının önüne geldiğimde kapıyı çalmak için elimi uzatmıştım ki , duyduğum seslerle kaşlarım çatıldı.

"Kızları ne zaman ait oldukları yere göndermeyi düşünüyorsun? Artık daha fazla burada kalamazlar . Güçlerinin farkına vardıklarında onlar için daha kötü olucak ," diye batık gibi bir ses duydum. Erkek mi yoksa kadın mı ayrıt etmek zordu.

"Gelecekler, çok az kaldı. Geçitin açılması için büyüyü doğru zamanda yapmalıyım, yoksa bir manası kalmaz ," diye konuşan annemle duyduklarımı bir türlü anlayamıyordum. Ne geçitinden söz ediyordu? Dahası kızlar kimdi ?

"Umarım verdiğin sözde durursun, yoksa cezan ölüm olucak . Unutma yirmi altı yıl önce bütün bunları göze alarak kabul ettin her şeyi. Artık vakti geldi de geçiyor unutma burada daha fazla kalmaları hem onlar hem de etrafları için zarar," dedi tekrar o insan.

"Sözümde durucam ve sizde verdiğiniz sözde durmalısınız. Açıkçası onlara gelen zarar ve ne olacağı pek umrumda bile değil, sadece artık özgür olmak istiyorum. Kendi dünyama dönmek istiyorum. Onların yüzünden zaten yıllarımın çoğu burada heba oldu . " Dedi kin dolu sesiyle annem .

"Sadece merak ediyorum onları bir kez bile sevmedin mi ? Kendi kızını bile mi ? " diye soran insanla soluğumu tuttum. Kızlar diye bahsedilen biz olamazdık değil mi ?

"Onlara karşı içimde bir hiss yok! Kendi kızıma bile . İkisi de lanetli ve ben onlardan ancak bu yolla kurtula bilirim. Öz anneleri Nehir olsaydı belki severdi ama bende öyle duygular yok ," dediğinde yutkundum.

Kafamın içinde dönen sorular iyice deli olmama sebep ola bilirdi. Bu duyduklarım da neyin nesiydi? Kendi kızı derken ne demek istemişti ? Öz anneleri ! Ah , bütün hepsi kafamın içinde dönerken adımlarımı arkaya doğru attım.

Ayaklarım beni odama götürdü. Kapıyı kilitleyip yatağa oturdum . Lanet derken neyi kastettiğini anlamamıştım. Lanet olsun neler oluyordu?! Duyduklarımın karşısında bir şey anlamamak gerçekten canımı sıkmıştı.

Babamdan gerçekleri öğrene bilirdim. Eminim bunlar için bir açıklaması olmalıydı. Yıllardır bizden ayrı olmaları bu duyduklarım hepsi bir birine bağlıydı muhtemelen. Hemen yanına gitmem lazımdı.