I Like You The Most

Chapter 21

"tita ano pa po kailangan nyo?" tanong ko kay tita Maria

"Kamatis pa jiha" sagot nito

"Sigi po, kukunin ko lang po" saad ko at nag simula ng lumabas ng kusina. Habang nag lalakad ako ay nalala ko na kailangan ko pala ng basket para lagyan ng mga kamatis, kaya bumalik ako para kunin yon. Habang papalabas na ulit ako ay pamilyar na boses na tumawag sa akin kaya napa lingon ako.

"Hannah!," sigaw ni Haru, as I thought sya nga

"Bakit?" mataray na tanong ko

"Can we talk?" he asked again. I just rolled my eyes at binasa ang pang ibabang labi

"About what ba nanaman?" tanong ko ulit habang naka taas ang kilay. Hinila nya ako papunta sa kwarto nya sinarado ang pinto. Parang tumalon ang puso ko ng makita ko na picture naming dalawa ang naka lagay sa side table nya. It was taken back from Christmas Eve, he even gave me a gift back then.

"Why are we here?, and why did you lock the door?" magka sunod kong tanong dito. Hindi nya sinagot ang tanong ko sa halip ay hinila nya ako papunta sa kama nya at umopo. His face is serious.

"Are you ignoring me, Hannah?" tanong nito, naka yuko lang sya at nilalaro ang mga daliri ko.

"Ignoring?, your the one who's ignoring me" sumbat ko. Bigla syang tumigil sa pag lalaro sa daliri ko at tumingin sa aking mga mata.

"I didn't ignore you..." saad nito habang hawak ang mga kamay ko

"Eh bakit, hindi mo ako kinakausap sa school?" madiin na tanong ko dito

"You seem to be having fun without me, so I didn't bother you anymore" saad nito

"Having fun?, having fun Haru?, halos masiraan na ako ng bait kakaisip kong anong ginawa kong mali, kong bakit hindi moko pinapansin!" saad ko, my voice was crack.

"At doon sa library?, why didn't you help me?!, bakit si Tiana ang inuna mo?!" dagdag ko pa, I saw tears started filling up his eyes.

"Because she needed me Hannah" saad nito at tuloyan ng kumawala ang mga luha sa mga mata nya

"I needed you too!, sa ulo ako tinamaan habang sya sa balikat lang at sya ang una mong tinulungan!" pasigaw na saad ko sa kanya. Kita ko ang gulat sa mukha nya pero hindi ko lang iyon pinansin at tumayo.

"I'm so sorry bibs, I thought na sya yong napurohan, I'm sorry" saad nya habang naka kapit sa braso ko na parang bata na nag mamakaawa na huwag ewan ng ina nya.

"Sorry?, matatanggal ba ng sorry mo yong sakit ng ulo dahil sa putang inang libro na yon?!" saad ko at tinanggal ang kamay nya na naka hawak sa braso ko at nag simula ng lumabas sa kwarto nya. Pero nong malapit na ako sa pintoan ay biglang sumakit ang ulo ko at medyo nahihilo na ako. My knees are shaking in pain, I was looking for something na mahahawakan ko pero wala malayo na ako sa upoan o sa misa kaya wala akong makakapitan.

"Hannah?, are you oky?" alalang tanong ni Haru sa akin at inalalayan nya ako sa pag higa sa kama nya.

"Wait here, I'll get some water" saad nito at kinumotan ako. I stopped moving dahil habang gumagalaw ako ay nahihilo lang ako. Napa tingin ako sa kisami ng kwarto nya at halos mawalan ako ng hininga sa gulat ng makita ko ang mga litrato namin simula pagka bata ay naka dikit doon.

Sa mga litrato namin ay palagi kaming mag kasama. Hindi ito mag papakuha ng litrato kong hindi ako kasama, at gayon din ako. I saw the picture back when we were on grade 6, it was our graduation day back then. Pariho kaming naka toga at may hawak na medal habang naka yakap sa isat isa. I missed the old times...

"Hannah, here.." saad ni Haru ng maka pasok sya. Ibinigay nya sa akin ang  isang baso ng tubig at agad ko naman yon ininom.

"How are you feeling?" tanong nya, his voice and eyes are full of worries.