İcardi'den
Sabaha kadar uyuyamadım. Şok olmuştum. Yazdığı her şey aklımdan sürekli olarak geçiyordu. Sanki onun sesinden duyuyordum hepsini ve duydukça daha da daha da kötüleşiyordum. Siktir cidden benden bu kadar nefret ediyor muydu? Bize böyle bakmasının sebebi bizden tiksindiği için miydi? Bunları düşündükçe içimde ağırlık oluşuyordu. Onu rahatsız ediyordum. Onun canını yakmıştım. Yazdığı şeyler bıçak gibi kesip geçmişti. Hiç bir şey yazamamıştım. Yazamazdım. Üste çıkamazdım. Ona bir şey diyemezdim. Kendimden nefret ediyorum. Kendimden nefret ediyorum kendimden nefret ediyorum. Sikeyim ne yapacağım şimdi nasıl gönlünü alacağım hiç bir fikrim yok. Saat sabah 7 olduğunda yataktan kalkmıştım. Göz altlarım mosmordu çökmüştüm. Uykusuzluktan değildi üzüldüğümdendi bu çökmüşlüğüm. Abdülkerim'i aradım ve beni beklemesini okula beraber gitmemiz gerektiğini ve bir şeyler anlatacağımı söyledim tamam diyip kapattı. Yüzümü yıkadım üstümü giyindim zift gibi kahve yapıp ayılmaya çalıştım. Elimde sandviçle dışarı çıkıp Abdülkerim'in evine doğru gittim okuldan ters yöndeydi ama yinede konuşmaya ihtiyacım vardı. Ben mahallenin ucundan gözüktüğümde o da dışarı yeni çıkıyordu. Uzaktan beni gördü ve kaşlarını çattı. Bana doğru geldi bi yandan okula doğru yürürken bi yandan konuşmaya başladı "oğlum bu ne hal ne oldu sana dayak yemiş gibisin hiç mi uyumadın lan" diye sordu. Ses etmedim. Gücüm yoktu. Telefonumu çıkarttım mesajları açıp ona uzattım. Ne oldu der gibi baktı gözlerimle telefonu gösterip "oku anlarsın" dedim. Okudu. Okudukça kaşları çatıldıkça çatıldı. Ben de daha da pişman oldum daha da ezildim. Abdülkerim sadece hassiktir diyebilmişti. Hassiktir, koca bir hassiktir herşeye en çokta benden nefret etmesine.
Ağzını açmıştı onun bir şey demesine izin vermeden ben konuştum. "Nefret ediyor bizden, benden. Bana attığı bakışları hatırlıyorum tiksiniyordu. Ben ise anlamıyordum. Naptım ben apo, benden nefret eden birine aşığım amk aşık nasıl affetiricem kendimi ne diycem nasıl bakıcam yüzüne. Siktir sikeyim her şeyi, sikeyim yaptığımız şeyleri. Allah herşeyin belasını versin" Apo yüzüme baktı "aşıksan git adam akıllı al gönlünü en azından git özür dile. O günler eskide kaldı. Biz belki değişmedik ama sen değiştin mauro sen olgunlaştın, her şeyi baştan başlat ve umudunu kaybetme bi bakarsın zamanla her şey değişmiş. Hadi şimdi toplan yaklaştık okula millet yanlış anlamasın" gözlerimi sildim ve derin bi nefes aldım. Kendi kendime hadi mauro ya hep ya hiç bundan sonra tek işin ne olursa olsun keremin gönlünü almak. Benden nefret eden kalbi aşkımla doldurmak dedim içimden. Okul bahçesine girdiğimde bizimkileri gördüm. Bize el salladılar ve yanlarına gittik etrafıma bakınıyorum ve o kahve gözlere denk geldim. Tiksinerek bana bakıyordu. Bu canımı yakmıştı ama hak etmiştim. Hiç beklemediği bir şeyi yaparak ona gülümsedim ve el salladım şok oldu ve etrafına baktı ondan başka kimseyi göremedi. Bana çatık kaşlarla bakıp binanın içine girdi.🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟
Bu kadar icardi yeter diye düşünüyorum birazda keremden ve geçmişten bahsedelim
Bir de bölümlerin uzunlukları sizin için nasıl kısa derseniz 2 bölüm birleştirip atayım
Oy vermeyi ve bölüm hakkındaki düşüncenizi yorumlara yazmayı unutmayın görüşürüzzz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Miniğim | Kerem x icardi
Fanfiction05..: zeki ve çalışkan olduğun kadar iyisinde keremito: bana bilmediğim bir şey söyle 05..: Sana deli gibi aşığım bunu biliyor muydun?