love war | Yoonmin

Jungkook'u da alalım⁴

Jin, jimini gözleri ile süzerken hala bir açıklama beklediğini fark etti.

"İnanmıyor musun"

Jimin gözlerini devirip Jin'e doğru bakıyordu. Yüzünde inanmadığına dair her ifade vardı.

"İnanmamı nasıl bekliyebiliyorsunuz?"

Yoongi derin bir nefes alıp jimine doğru döndü. Böyle hayal etmemişti. Sarılırlar, hasret giderirler,belki birazda öpüşürler diye düşünmüştü.

"İnanman için ne yapmalıyız?"

Başa döndüğünü hissediyordu,ilk sevgili oldukları zamana döndüklerini hissediyordu. Tek farkı jiminin aksine o her şeyi hatırlıyordu.

Jimin ayağa kalkıp etrafa göz gezdirdi. İleride yukarıya çıkan bir merdiven vardı, sağına baktığında iki tane kapısı kapalı olan oda bulunuyordu. Aniden bedenine yoğun bir yorgunluk çökmüş, ancak kendisine ait odasının nerde olduğunu bilmiyordu. Kendisine ait odası varmı onu bile bilmiyordu.

"Uykum var."

"Odanı göstereyim"

Yoongi sanki Jimin'in bunu önceden diyeceğini biliyormuş gibi odayı hazır ettirmişti. Jimin yoonginin tok sesini duyar duymaz odağını ona verdi.

Yoongi ayağa kalkarken eliyle merdivenleri işaret etmişti. Jiminin odası en güzel manzaralı yerdi. Jiminin güzel manzaralı yerleri sevdiğini bildiğinden o odayı jimine hazırlatmıştı.

Yukarı çıkarlarken jimin her ne kadar soğuk davransada az çok korkuyordu onlardan. Yoongi odanın kapısını açarken yine gözüne anımsadığı anılar gelmişti.

Jimin burda yaşıyordu eskiden,o olaydan sonra yoongi jimine olan özleminden bu odada yatmaya başlamıştı. Şimdi ise jimin burdaydı bu yüzden odayı güzelce temizletip tekrardan eski haline getirmişti.

Jimin odaya girdiğinde sevdiği şeylerin oda da olduğunu fark etti. Biraz garipsese de tesadüf olduğunu düşünüp geçiştirmişti.

Yoongi gözlerinin parıltısı ile jimine bakıyordu. Jiminin odayı beğendiğini biliyordu, eskiden kendi zevklerine uygun kendisi dekor etmişti burayı. Bu yüzden beğenmemesi imkansızdı. Yine de sanki beğenmemiş gibi ifadesiz odayı izlemesini tatlı bulmuştu.

"Çıkmayacak mısın?"

Yoongiyi hayal dünyasından çıkaran jiminin sesi olmuştu. Yoongi bir saniyede kendine gelip kıyafet dolabına doğru ilerledi.

"Bu kıyafetlerin hepsi senin. Rahat bir şeyler giymek istersen giyebilirsin"

Yoongi dolabın kapısını kapatıp jiminden bir tepki beklemişti. Jiminin tepkisi göz devirmek oldu.

"Tamam giyinirim,çık artık."

Yoongi daha fazla zorlamadan kafa sallayıp odadan çıkmıştı. Hala aklı almıyordu, nasıl hafızası gitmişti? Bir darbe mi almıştı yoksa başka bir şeymiydi? Zaten binbir türlü soru olan kafasının içine bir kaç soru daha eklenmişti. Hangi soruya bir cevap bulacaktı artık, hangi soruya cevap bulunca diğerlerinin cevabıda ardından gelecekti ki.

Aşağı indiğinde sessizce kendisinin inmesini bekleyen arkadaşlarını fark etmişti. Karşılarında ki koltuğa oturup kaşlarını çattı.

"Hoseok nerde?"

Jin sonunda sorduğu soruyu cevapladı. Bir an hiç sormayacak sanmıştı.

"Hoseok işleri varmış gelemedi"

Yoonginin kaşları daha da çatılırken sinirlice konuştu.

"Daha da gelmesin işim kalmadı onunla."

Taehyung itiraz etmek istedi. Bütün arkadaşlarına ihtiyacı vardı. Ne kadar çok giderlerse o kadar çabuk alırlardı intikamı. Ancak yoongi aynı şeyi düşünmüyordu, birilerinden bir şey beklemektense kendi hallederdi. Bu yüzden taehyung itiraz edecekken durdurdu onu.

"Aynı şeyleri söyleme. Önemli olanı aldım ben, gerisi önemli değil."

"Jungkooku almadık"

Taehyungun durgun sesi hepsini üzmüştü. Jungkookdan yıllardan beri haber yoktu,hiç bir iz bulamamışlardı. Ancak Taehyung hala onun köyde bir yerlerde yaşadığına inanıyordu.

"Taehyung.."

Jin ne kadar ilişkilerine hiç onay vermeyen biri olsada aşka saygısı vardı. Taehyungu anlıyordu, destek olmak istiyordu. Ancak elinden bir şey gelmiyordu.

"Tekrardan köyü aramalarını söyleriz"

Namjoon güven veren sesiyle konuşunca Taehyungun az da olsa yüzü güldü. Aklına bir şey gelmiş gibi aniden yoongiye bakarken, Yoongi onun gözlerinin ilk defa bu kadar parıldadığını görmüştü.

"Yoongi hyung, Jimin jungkookun nerde olduğunu biliyordur. Onlar yakın arkadaşlar"

Taehyung heycanla konusuyordu. Bu yoonginin sessiz kalmasını sağladı. Sadece düşünüyordu,bir ihtimal biliyor olabilirdi. Ancak hafızası gittiğinde jungkookuda unutmuş olma ihtimali vardı. Bir süre umutla bakarken jiminin durumunun farkındalığı ile gözlerinden saniye saniye umudun ve parıltının solduğunu gördü Yoongi.