GOT PREGNANT BY FAMOUS ACTOR(Lascastilla Series#1)

CHAPTER 17

TRANQUILITY

“Sinabi niya 'yun?” Khuby asked sternly. Hindi niya alam kung paano mag re-react sa tanong nito‚ pero ang gusto niyang malaman ay kung ano ang mukha ng isa pang kaibigan.

“Yeah‚ bingi lang ang taong 'di maririnig ang sinabi nito.” nanatili siyang nakatitig kay Tanya. Ngunit ang kaibigan ay hindi pa rin binabaling ang paningin sa kanya.

“Want some help‚ Tanya?” she asked again. Ngunit nanatiling nakatoon ang atensyon nito sa binubordang damit.

Bumuntong hininga siyang naghihintay sa sagot nito. Pero kahit tango o senyas‚ wala siyang nakuha kahit isa kaya muli niyang binaling ang paningin kay khuby‚ umangat ang braso nito at umiling na ibinalik ang paningin sa harap ng tv.

Alam niyang mula ngayon‚ hindi ito aware sa trabahong pinasokan niya. Ang gusto niya lang naman ay hindi mag depende sa mga kaibigan‚ She had a children, and all she wanted to do is to help out in any way she could.

“Ako na ang babayad ng bills natin ngayon‚ pag-uwi ko mamaya‚ mag go-grocery na din ako.” nakita niya kung paano umangat ang ulo nito. Umaasa siyang titignan siya ng kaibigan... Ngunit napabuntong hininga ulit nang makitang nagpatuloy ito sa ginagawa nang walang kahit anong tugon galing dito.

What the hell is happening with her? Wala ba talaga siyang balak kausapin ako?

She shifted in her seat, leaning toward the left side of the couch, while her eyes locked on her friend. She crossed her arms over her chest, and never taking her gaze off at Tanya.

“Tanya‚” she called, wirh her voice laced with irritation.

Napalabi siya at hinilamos ang mukha. “Quim Tanya Salazar.”

Dinig na dinig niya ang halakhak ng isang kaibigan. Agad niya ito pinukulan ang masamang tingin at hinablot ang unan na nasa gitna ng sofang nakaharang sa pagitan niya at ni tanya.

“Pag 'di ka pa tumingin sa akin‚ lilipad 'tong unan sa 'yo.” inis niyang sambit dahilan para mapabaling ang kaibigan.

“Subukan mo‚ titirik 'yang mata mo pagsinaksak ko 'tong karayom sa lalamunan mo.” pagbabanta nito sa kanya dahilan para mapasimangot siya.

Pagdating talaga sa isang 'to‚ natatamememm siya.

“Pansinin mo kasi tanya‚ miss na miss ka na ng bunso natin.” halakhak na kutya ni khuby sa kanya. She glared at her and raised the pillow dahilan para tumigil ito kakatawa.

“Ang labo mo kausapin‚” padabog siyang tumayo at hinakbang ang sarili. But before she could take more than a few steps, the pillow hit the back of her head.

Napahawak siya sa sariling ulo at pinihit ito palingon sa kaibigan. Naka kunot ang noong nakatitig sa kanya.

“Problema mo?” she snapped, raising an eyebrow.

She picked up the pillow from the floor and returned it to the couch‚ Sitting back down as she scowled at tanya. Napalingon sila sa hagdan nang may ingay ng yapak at tilian.

Binalot ng saya ang puso niya nang masilayang papalapit ang mga anak at magulo ang mga buhok. Kakagising lang habang kinukusot-kusot ang mga mata.

“Mama!” agad niyang pinandakan ng mga halik ang mukha at noo ng mga anak. Binuhat niya ang bunsong anak at muling hinagkan habang ang dalawa ay nakaupo sa tabi niya.