To My Dearest

Page 5

It's been almost a week since Jhoana's operation pero hindi parin siya gumigising. Doctor said na it's normal lalo na at brain surgery yung ginawa.

Not a single day na hindi ako nagstay sa kuwarto niya. Kahit na pauwin pa ako ng mga parents namin kahit ng mga kaibigan namin, hindi ako umaalis.

I want to keep my promises to her na ako yung unang tao na makikita niya paggising niya.

Nandito ako ngayon sa sofa at nagbabasa ng libro when my peripheral vision caught Jhoana moving. Sakto naman din ang dating nila mama kaya mabilis akong lumapit kay Jho.

Napaiyak ako bigla ng makita ko yung mata niya na unti-unting dumidilat. They called the doctor in haste but I remain looking at my wife.

She roamed her eyes na para bang inaalam niya kung nasan siya. Biglang lumakas yung tibok ng puso ko ng magtama yung paninigin namin.

I'm hoping, in that little moment, may magspark na memory of me sa kanya. That little moment became so little dahil inalis niya rin agad yung tingin niya sakin.

Para akong sinuntok..

Para akong tinusok ng libo-libong karayom..

Para akong binuhusan ng malamig na tubig..

Ang sakit sa pakiramdam na walang kahit na anong pagmamahal sa mga mata niya. Ang sakit sa pakiramdam na walang buhay siyang tumingin sa akin.

Dumating yung doktor kaya umalis din ako sa tabi niya. Nakatitig lang ako sa kanya habang inaalam ng doktor kung nasa maayos ba siyang kalagayan.

Pinili kong pilitin siya na mabuhay. Nabuhay siya at masaya ako pero sobrang sakit pala. Sobrang sakit pala sa pakiramdam na wala siyang pakielam sakin.

Kala ko madadalian akong tulungan siyang makabuo ng bagong memory with me pero hindi pala. Kahit yung mga paa ko natatakot na lumapit sa kanya dahil buong pagkatao ko ay nasasaktan.

Pipiliin kong mabuhay siya at makalimutan ako kahit kapalit nito ay hapdi at kirot sakin.

The doctor said she's going to be okay. Lumapit sila mama sa kanya and halata sa mukha niya na hindi niya sila kilala.

Isa-isang nagpakilala sila sa kanya. With hesitation, she accepted their introduction pero she remains quiet. She asked few questions and our parents answered her.

"Wife? I may be forgot everyone but I won't forget myself. I'm not gay. I don't see myself having a relationship with a girl let alone have a wife."

That's what she said when her parents told her na she's married—to a girl.

It hurts.. it fucking hurts so damn much.

Hindi ko na kinaya at lumabas ako ng kuwarto niya.

Naduwag na ako.

Natakot na ako.

Hindi ko alam kung kakayanin kong ipakilala ko ang sarili ko na ako yung asawa niya. Ako yung best friend niya.

********

After her recovery, inuwi muna siya sa bahay nila. I told her parents na doon muna siya iuwi para maayos ko yung mga bagay bagay sa bahay namin.