Sabah erkenden uyandık ve kuaföre gittik. Saçım makyajım yapıldı ve gelinliğimi giymeye gittim. Mert sanırım hazırlanıyordu. Onu 4 gündür görmemiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gelinliğimi giyip bi kaç fotoğraf çektik. Ve Mert Hakan'ın gelmesini bekliyorduk. Mert'i aradım ama ulaşılamıyordu. Niye açmıyor ya diye düşündüm. İrfan'ı aradım. Telefon çaldı ama açmadı. Gözde'yi çağırdım. " Gözde sana bı şey diyecem."dedim. "Söyle. Bı şey yok mi oldu?"dedi. " Bilmiyorum ama Mert'e ulaşılamıyor."dedim. "Ne?"diye bağırdı. Bizim kızlar yanımıza geldi ve ne oldu diye sordular. Onlara da söyledim." Ben İrfan'ı da aradım ama bana cevap vermedi. Gözde sen de bı arasana. Korkmaya başlıyorum."dedim. Düğünün başlamasına az kalmıştı. Gözde tamam diyip uzaklaşıp İrfan'ı aradı.
Gözde yanımıza geldi."Gözde konuştun mu?"dedim. Gözde başını aşağı yukarıdaki salladı. "Ne dedi" "Ne dedi Gözde ne dedi" " Gözde cevap ver" dedim. Gözde'nin gözlerinden yaşlar aktı. O an tamam dedim tamam bı şey olmuş bi şey olmuş. Oturup ağlamaya başladım. Gözde'ye bağırarak "Gözde ne oldu nee" dedim. "İrfan birazdan seni alacak"dedi ve odadan çıktı.
Telefonum çaldı. Bı numara arıyordu. Açtım. Titreyen sesimle"alo"dedim. Karşı taraftan bı kahkaha sesi geldi "ah Esin ah En çok sana üzülüyorum. Mert'le beraber olmalıydın. Aa bu arada Mert şuan yerde acı içinde kıvranıyordur heralde."dedi "ne"dedim. Ağlamaya başladım. "Beni tanımadıysan hatırlatayım. O gün seni kaçıran bendim. Mert'in suçu hepsi. O benim kardeşimle sevgili oldu ve ayrıldı. Kardeşim çok üzüldü ve başka ülkeye gitti telefonlarımı açmadı ondan haber alamadım. Belki kendini öldürmüştür. Her şey Mert yüzünden. Bende ondan intikam alma-"konuşurken telefonu kapattım. Daha fazla dinlemeye tahammül edemezdim. Kızların sorularını duymazdan gelip ayağa kalktım ve odadan çıktım. İrfan'ı gormemle sarilmam bir oldu. Hıçkırarak ağladım.
🐾
Mert'i kanlar içinde yerde gördüm. Yanına oturdum sarıldım. "Mert uyan mert" dedim. "Lütfen uyaan" dedim. Ambulans gelip beni kenara çekmeye çalıştılar ama bı saniye bile ayrılmak istemedim. Sağlık çalışanları onu kurtarmaya çalıştı. Nabzı geri geldi. "Mert"dedim. "Seni seviyoru-" lafını tamamlayamadan kollarımın arasından kayıp gitti. Büyük bir çığlık attım. O kadar büyüktü ki kuşların kaçtığını gördüm. Yaşadığımız her şey gözümün önünden film şeridi gibi geçti. Gözlerimi kapattim. Böyle olmamalıydı. Biz böyle bitemezdik. Bizim hikayemiz böyle bitmemeliydi. Bizim hayallerimiz vardı. Mert bana günler önce hayallerini anlatıyordu. Bizim çocuklarımız olacaktı. Mert baba olacaktı. Bende anne olmam. Yaşamam da. Öldürürüm kendimi. Lütfen bunların hepsi rüya olsun diye yalvardım. Gözlerimi açtım ve hiçbir şeyin rüya olmadığını gördüm. Mert'in cansız bedenine sarılıp ağlamaya devam ettim...
