" මොනාද දෙයියනේ මේ කියන්නෙ..."
මම එයාගෙ මූණ දෝතට අරගෙන කතා කලේ.ඒත් එයා මගේ අත් දෙක ගසලා දැම්මා.
" අනේ ජින්..ඔහොම බලන්න එපා.. මට බය හිතෙනවා..."
මම අඩ අඩම ඇදේ වාඩිවුනේ එයා තරහින් මට ලං වෙද්දි.එයා මට ගහන්න අත ඉස්සුවා විතරයි.මම මූණ අහකට හරවගත්තා.ඒත් ගැහුවෙ නෑ එයා....මම ඇස් ඇරලා බැලුවා.එයා කේන්තියෙන් අත මිට මොළවලා බිත්තියට පාරක් ගැහුවා.
" සඳලි....."
මම එයාට කතා කලේ ඉකිගැහෙද්දි.එයා මාව ඇදලා අරගෙන ඒ පපුවට තුරුල් කරගත්තේ මගේ ඔලුව එක අතකින් එල්ලගෙන එයාගෙ පපුවට තව තවත් තද කරද්දි.
" නෑ. මැනික නෑ.. බය වෙන්න එපා...තමුසෙ මට මොන දේ කලත් මම තරහා නෑ...."
එයා කියුවා.
" ජින්....මම තාත්තට කිසිම දෙයක් කියුවෙ නෑ....ඔයාට මාව විශ්වාස නැද්ද...මෙච්චර මැරීගෙන ආදරේ කරලා මගෙ ගැන විශ්වාසයක් නැද්ද...මොකක්ද මේ බැදීමෙ තේරුම එතකොට..."
මම කියුවේ ආයාසයෙන් ඉකිය නවත්තගෙන.
ආම් සෝ සොරි සඳලි... මට තමුසෙව විශ්වාසයි...ප්ලීස් ෆොගිව් මී....කේන්ති ගියාම මගේ කටින් ඔහොම දේවල් කියවෙනවා ගනන් ගන්න එපා..."
එයා කියුවේ දෑතින්ම මගේ හිස එයාගෙ පපුවට තුරුල් කරගෙන මගේ හිස උඩින් කම්මුලක් තෙරපවලා.
"කෝ අයියා...අයියා එනකන් හිටියේ කෑම කන්න..."
මම කියුවෙ එයාගෙන් මිදිලා.
"මම එනකන් බඩගින්නෙද හිටියෙ...."
එයා ඇහුවේ ඇදෙන් වාඩි වෙලා.
"ඔයා කෑම නොකා ගියාම මම කොහොමද උගුරෙන් පහළට කෑම ටිකක් දාගන්නෙ..."
මම එයාගෙලගින් බත් එක අරගෙන වාඩි වෙලා කියුවෙ ඒ මූණ දිහා බලාගෙනමයි.
" ඔයාට හීනෙකින්වත් වැරද්දක් කරන්නෙ නෑ..."
මම එහෙම කියුවාම එයා මගේ කම්මුලකට අතක් තියාගත්තා.
"මම දන්නවා සඳල...ආම් සොරි..."
"ම්..කමු..."
මම එහෙම කියලා එයාට බත් කවන ගමන් මාත් කෑවා.මම දුකින්ද ඉන්නෙ බලන්න දෙපාරක් තුන්පාරක් මගේ අතත් හැපුවා යක්ශ පැටියා.
