AVCI (devam Ediyor)

🥀 ALİ 🥀

Alaz..  Ağlaması bir türlü durmuyordu. Gazı var diye düşünmeye başlamıştım artık. Omzuma yatırıp sırtına hafif vurarak gaz çıkarmasını sağlamaya çalışıyordum ama susmasını sağlamıyordu.

"Alazzz burdayım bebeğim. Tamam geçecek..Ağlama lütfen"

Sesimle sakinleşir belki diye hem sırtını sıvazlıyor hem de konuşuyordum. Odanın ortasında dans eder gibi bir halimiz vardı.
Arkamı dôndüğüm an Serdar Bey ile göz göze geldik. Ne zaman geldi bilmiyorum ama muhtemelen Alaz'ın sesini duymustu.

"Bir sorun  mu var Ela Hanım?"

"Sanırım gazı var,susmadı bir türlü."

Alaz ağladıkça Serdar Bey'in bakışları onun üzerinde yoğunlaşıyordu.Ondan başka hiçbir yere bakmıyordu. Elini Alaz'ın alnına koydu ve öylece bekledi.

"Şişttt hadi biraz sakin olalım evlat.Süt anneyi ilk günden korkutmayalım"

Garip bir şekilde Alaz sakinleşiyordu.

"Korkmak değil de ağlamasına dayanamıyorum".

Gözleri hala Alaz'ın üzerindeydi. Ve konusmaya devam etti.

"Her ne kadar halinden memnun gibi görünse de yine de yormayalım Alaz..

Alaz o an susmuştu.Sanki babasını duyuyor,onun dediklerini dikkate alıyordu.Büyülenmiş gibi kollarımda uyuyakaldı

Serdar Bey elini Alaz'ın alnından çekti ve gözlerime baktı. Gerisi sende der gibiydi. Hiçbir şey söylemeden odadan çıktı. Alaz'ı alıp odasına götürdüm. Tam beşiğine yatıracaktım ki Aysel Hanim'ın sesi evi inletti.

"Elaaaaa...Elaaaaa!"

"Ay hayır amaa yaaaa"

Zaten zor uyumuştu. Uyansın istemiyordum. Hemen Alaz'ı yatırıp odadan çıktım.

"Serdar..iyi misin??"

Aysel Hanım bu kez ona bey değil sadece "Serdar"demişti. Bu garipti.
Serdar Bey'in "sakin ol birşey yok iyiyim" diyişini duydum o an.
Aysel Hanım çok paniklemişti. Elini kalbinin üzerinde  tutuyor,muhtemelen bayılmamak için sırtını duvara yaslıyordu.
Serdar Bey onun icin sadece patron değildi. Bu her halinden belli oluyordu.

Serdar Bey iyi olduğunu söyleyip odasına gittiğinde ben de duş alacağımı,kulağının Alaz'da olmasını rica ettim.Kadıncağız sakinleşememişti.

"Ne duşu Ela? Neden bana haber vermedin?"

Siteminde haklıydi ama emir büyük yerdendi.

"Serdar Bey söylememe müsade etmedi."

"Ela bunun müsadesi mi olur?"

Aysel Hanım duygudan duyguya giriyordu. Üzgünlüğü göz yaşlarından, siniri gözlerinden,telaşı yüzünden okunuyordu.

"Ben elimden geldiğince yardımcı oldum.Zaten kendisi kimseye minnet etmiyor"

Hak verir gibi başını salladı ama sakinleşmemişti. Sanki ilk kez vurulmuş gibi tepki veriyordu. Üstelik adamın vücudu yara bere içindeyken.

"Hadi sen git gir duşa ben de etrafı toplayayım" dediği sırada biraz patavatsız davranmış bulundum.

"Biraz daha iyi misiniz? Hem siz alışık olmalısınız. Belli ki ilk değil"

Aysel Hanım'ın bakışları bir an değişti. Can damarına basmıştım resmen. Sertçe gözlerime baktı.

"Sen ne biliyorsun?"