Trouvaille [İlkin l Barış]

Episode-7-

İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
Şu kaçamak ışıklardan
Güneşlerden yaban otlarından
Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunları da
Göğe bakalım

Barış Alper kendini açıklamak için ağzını açtığında İlkin öfkesine hakim olamadı,elini kaldırıp karşısındaki adama öfkesini kusarak sağlam bir tokat attı.
Öfkesini bir nebze dindiren bu hareket sevgisini arttıracak başka bir harekete yol açmış,genç adam yerinden bir milim bile kıpırdamadan birkaç saniye bekledikten sonra kendisine doğru atılarak büyük ellerini yanaklarına koyup dudaklarını kendi dudakları üzerine kapatmıştı.

İlkin bu ani ve beklemediği harekete birkaç saniye tepki veremedi.Dudaklarının üzerinde hissettiği dudakların teması ve yanaklarında hissettiği iki büyük el aklının bulanmasına,mantıklı düşünemez hale gelmesine sebep olmuştu ancak içindeki öfke hala son bulamamıştı.Ellerini içinde birikmiş ve tam olarak silinmemiş öfke kırıntısının hıncını almak istercesine genç adamın göğsüne savurdu ancak bu hareketi yine tahmin ettiği gibi gitmedi.Genç adam yanaklarındaki ellerinden birini bel kıvrımına götürerek İlkin'i kendisine çekti,dudaklarında ki ve bedenlerinde ki teması arttırarak şu anki durumu çok farklı bir boyuta taşıdı.

Bedenini,ruhunu heyecandan kıpır kıpır ettiren bu teması kesmeli miydi bilmiyordu İlkin.Bu yakınlaşma kötü sonuçlar doğurabilirdi.En basitinden şu an onları çeken biri olabilir,kendilerini yarın manşetlerde bulabilirlerdi.Yine aklı kötü olasılıklara çalışmaya başlamıştı.Lakin şu an bunları düşünmek istemiyordu.Uzun süreden sonra kendisi için bir şey yapmak,onu mutlu eden anları düşünceler yüzünden bozmamak istiyordu.

Bir kez olsun sonunu düşünmeden anlık bir cesaretle dudaklarını araladı,sağ elini korkakça genç adamın ensesine atarak küçük bir karşılık sundu.İlkin'in bu hamlesi,rahatsız olduğunu düşünerek neredeyse geri çekilip özür dileyecek olan Barış Alper'in de cesaret almasına, rahatlamasına neden oldu.Genç kadının belinde olan elini sıkılaştırdığında birbirlerine karışan nefesleri,birbirlerine uyum içinde sarmalanan dudakları ikisinin de akıllarının bulanmasına yetmişti.

Birkaç saniyenin ardından İlkin biten nefesiyle derin bir nefes alarak geri çekildiğinde,az önceki temasın etkilerini hala bedeninde yaşayarak bilinçsizce etrafına baktı,bir kaç kere gözlerini kırptı.Açıkçası utangaç bir kişilik değildi,hatta arkadaşlarına göre utanma duygusu olmayan biriydi.Ancak şu an gözlerini karşısındaki adamdan kaçırma dürtüsüne engel olamıyordu.

"O haber gerçek değil İlkin.Sana yemin ederim.Sırf gündeme düşmek için karşı tarafın bilinçli yaptığı bir şeymiş." Barış Alper kendisinden birkaç santim uzaklaştı fakat belindeki teması buna rağmen kesmedi."O gece orda takım arkadaşlarımla takımın yeni sezonu için kutlamadaydım.Mekanın bir bölümü sadece bizim için kapalıydı.Videonun hemen devamında içeceklerle yanımdalar ama o kısımı kesmişler."

Genç kadın kulaklarına gelen açıklama ile gözlerini karşısındaki adama çevirdi,gözlerinin içine baktı.Ona inanmak istiyordu.Gerçekten!Bu açıklamayı az önce sert tokadı yanağına yemeden önce yapsaydı ne olurdu sanki?

Başını yavaşça anladığını belli edercesine aşağı yukarı salladı.Fakat kıvırcık,sarı saçlı adam tam olarak kendini açıklayabildiğini düşünmüyor olacak ki sesindeki mahçup ton ile tekrar konuştu.

"Sana mesaj atamamama içten içe kırıldığını biliyorum." Az sonra diyeceği şey sinirini bozmuş olacak ki kaşlarını çattı."Kaç gündür telefonuma bakamıyorum çünkü Kerem telefonumu 4. Kattan düşürdü."