KAÇIŞ " BİR ŞEHİR EFSANESİ "

herhangi bir yıldızlı gece

Geçmişteki bilinmeyen herhangi bir gecede...        

Efsanesi olmak isterdim tükenen zamanın, yitip giden telaşın, su misali toprağa karışan hayatın. Eğer başarabilseydim dilden dile tüm medeniyetlerin izinde, özünde gezmek isterdim; dünyaya yayılmak, mümkün ise kainata ulaşmak, varabilmek kalbimdeki çocuksu heyecan ile kadın olmanın gücüne, aşkına, hakimiyetine, sancağına... Bastığım topraklara şifa taşımak, bereket dağıtmak isterdim. Baktığım göklere kuşlar uçurmak, selamlayabilmek güneşin saf gücünü, keşfetmek buğdaylar misali dolup taşarken yaratılanı...

Sonsuz sevilmek, hissetmek; her an damarlarım çatlayacakmış gibi. Kalbimi durduran ve yaşadığımı kanıtlarcasına; yeniden atışlandıran; binbir gece, on bin efsunla, ilahi bir dokunuş gibi...

Tüm kalplere dokunmak, dokunabilmek, varolmak... İnsan fıtratının sevilme, bilinme arzusunu en çok kuşandığım zaman belki de tam şu andı. Ve ansızın içimde bir ışık yandı. Bir mucize pırıldadı tüm sıkıntılı gelgitlerime aydınlık bir hoşça kal sunarken. Bir ferahlık çöktü içime. Hissettim, belki mucizeydi, sihirli, imkansız gibi duran bir andı, ama o an bu andı. İçimden geçen ilk duanın kabul olacağını, hayalimin gerçek olacağını bilircesine bir güvenle fısıldadım gözlerimi kaparken, hiç kullanılmamış bir dili biliyor olsaydım; dileğimi saflığını ve özünü yitirmemesi için kirlenmemiş kelimelerden seçerdim.

''Lütfen Allah'ım...'' dedim gülümserken. Gözlerim kapalıydı. Kalbim hem heyecanı, hem sancıyı aynı anda kuşandı. İçimden taşan bir istek saçlarımı bile dalgalandırıyordu sanki güzelliğin boyutlarına ulaşmayı arzularken. ''...Efsanelerle yarışacak kadar çok sevileyim... Kainatın en özel, en güzel aşkını yaşarken bulayım kendimi. Bu kalp ile bir kalbe; onunla da dünyaya hükmedeyim. Bir çağ kapansın, yeni bir çağ başlasın. Karaca'nın Efsanesi bunu başarsın...''