Herkese merhaba.
Bildiğiniz üzere son bir yıldır kadın katliamları çoğaldı ve bunun üzerine herkes sesini çıkarabildiği kadar çıkarmaya çalışıyor. Lütfen kimse sessiz kalmasın.
Sessizlikte bir cinayettir.
Ölen ben yada sen olabilir. Ama destek bize ait. Bu yüzden sessiz kalanlar da seslerini çıkarsınlar.
Normalde post-it lemek istediğiniz satırlara mor kalp katmanızı isteyecektim. Ama bugün mor kalpleri satırlarda siyaha boyayalım.
Daha adaletli değil, kadınlarına daha saygı gösteren bir ülke olmak dileğiyle...
🎗️🖤🎗️
°

°

°

°

°
°~•⁴:Bez Bebek ve Kar'dan Adam•~°
°
♪Ozbi♪
Doymayanlar
♪Metro Boomin♪
Around Me
♪Limi♪
Saint Laurent
Okuduğum her kitapta, iyi de olsa kötü de olsa başrol karakterlerin paragraf paragraf geçmişlerini anlattıklarını görürdüm. Aileleriyle gittikleri tatilden, küçük yaşlarda çektiği acılardan ve daha nicelerini anlatırdı ellerindeki kalemle yazdıkları paragraflar.
Ben başrol karakter olamazdım.
Çünkü yazmak için elime aldığım kalemin mürekkebi tükenmişti.
En çok anlatacakları olanların, ellerindeki kalemin mürekkebi çabuk biterdi.
Gerçi... Anlatacak neyim vardı ki?
Hiçbir şey.
Bu yüzdendi kalemi daha elime almadan bırakmam. Bu yüzdendi içimdeki bu dolmuşluk hissi. Bu yüzdendi hayal kurmaya korkar olmam. Bu yüzdendi, değil bir paragraf tek kelam bile yazamayışım. Hayat, ben haricimde herkese bonkördü. Deste deste kağıtları ellerine tutuştururdu yazmaları için. Ama sıra bana geldiğinde... Değil deste, tek bir sayfa bile fazla gelirdi, kaçınırdı vermekten. Kağıt almak için uzanan elime vurup onlara dokunmamamı ve uzak durmamı söylerdi. Kağıda yazamadığım tüm kelamlar, genzimde düğüm olup dam almamı engellemişti.
Benim de soracaklarım ve anlatacaklarım vardı.
Zihnimde yeşertmem gereken kuru fidanlar vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐄𝐧𝐤𝐚𝐳𝐝𝐚𝐧 𝑲𝒂𝒍𝒃𝒆 𝐆öç
Aksi"𝑬𝒏𝒌𝒂𝒛'𝒅𝒂𝒏, 𝑲𝒂𝒍𝒃'𝒆..." 𝐁𝐢𝐳 𝐜𝐞𝐡𝐞𝐧𝐧𝐞𝐦𝐝𝐞𝐧 𝐬𝐚ğ çı𝐤𝐚𝐧 𝐛𝐢𝐫 𝐚𝐯𝐮ç 𝟔 ş𝐮𝐛𝐚𝐭 ç𝐨𝐜𝐮𝐤𝐥𝐚𝐫ı. 𝐊𝐚𝐥𝐩𝐥𝐞𝐫𝐢 𝐞𝐧𝐤𝐚𝐳𝐝𝐚𝐧, 𝐡𝐚𝐫𝐚𝐛𝐞𝐝𝐞𝐧 𝐠𝐞ç𝐢𝐥𝐦𝐞𝐲𝐞𝐧, 𝐚𝐦𝐚 𝐲𝐢𝐧𝐞 𝐝𝐞 𝐩â𝐫𝐞 𝐩â𝐫𝐞 𝐨𝐥𝐦𝐚𝐲...
