Yıldızlar - Ryuna/Chaeryeji

9:(F)

Yuna'dan

Ryujin ile beraber, salonumuzdaki kalan tek koltukta oturuyorduk. Konuşmuyorduk, konuşamıyorduk. Yanlızca oturuyorduk. Evimizin salonuna dikkatlice bakıyordum. Astığımız tabloların yerleri kolayca belli oluyordu. Şuan oturduğumuz koltuk da biraz sonra alınacaktı. Gelen adım sesleri ile yavaşça kalktık ve gelen görevliler koltuğu alıp salondan çıktı.

Ryujin'e döndüğümde bana baktığını fark ettim. Bir kaç saniye bakışmamız bile gözümden bir damla yaş düşürmüştü. Bana yaklaştı, baş parmağı ile gözyaşımı sildi ve kollarını iki yana açarak başını sağ omzuna yasladı. Gülümsedim. Yaklaştım ve Ryujin'e sarıldım. Yavaşça saçlarımı okşamaya başladı.

"Ağlamanı istemiyorum."

"Ağlamak istemiyorum." diye karşılık verdim.

"Sen güçlü bir kadınsın. Bunu biliyorum. Kendine engel olabilirsin. Ayaklarımızın üzerinde durmalıyız. Yere çöküp ağlamak bize göre değil, sevgilim."

Cevap vermedim. Daha sıkı sarıldım ve gözlerim kapıya kaydığında bize bakan görevliyi fark ettim

*

Uçuş saatimiz yaklaşıyordu. Hatta biraz daha gecikirsek uçağı kaçırabilirdik fakat kendimizi Yeji'ye uğramak zorunda hissediyorduk.

Kapıyı çaldığımızda Yeji bizi gecelikle karşıladı.

"Uçuş saatiniz yaklaşıyor. Geç kalmayacak mısınız?" dedi hemen.

"Hoş bulduk Yeji." Hızlıca ayakkabılarımı çıkardım ve eve girdim.

"Bu kadar geç kalacağımızı bilmiyordum. Uçağı kaçırmamız önemli değil."

Telefonumdan gelen bildirim sesi ile elim telefonuma gitti.

"Uçak rötar yapmış. 2 saat geç kalkacakmış."

"Daha zamanımız var o zaman. Ben birşeyler hazırlayayım." diyerek salondan ayrıldı Yeji. Birşeyler hazırlamak için kalkmıştı fakat yatak odasına gitti.

"İyisin değil mi?" diye sordu Ryujin.

"Evet desem yalan olur. Kendimi iyi hissetmiyorum. Taşınmamız şart mıydı?"

"Maalesef. Daha kolay iş bulabileceğiz. Hem buradan biraz uzaklaşmak iyi gelir. Eğer istersen tekrar buraya taşınırız fakat bir yola girdik. Geri dönemeyiz."

"Haklısın." Elini tuttum ve gülümsedim. "Yardıma gitsek iyi olacak."

Sesler mutfaktan geldiği için direkt mutfağa yöneldik. Ryujin kahveleri yapmaya yardım etti ve ben de atıştırmalıkları içeriye taşıdım.

İçeride otururken balkona geçmek istememle balkonda oturmakta karar kıldık.

Kahvemi yudumlarken Ryujin lafa girdi.

"Bizimle gelmek istemediğinden emin misin? Burada yanlız kalmanı inan ki istemiyoruz."

"Ara sıra sizi ziyarete gelirim. Fakat şehir değişikliğine gerçekten hazır değilim. Biraz zamana ihtiyacım var."

"Aklımız sende kalacak. Her gün haberleşelim. Olur mu?"

"Tabii ki. Sizinle ayrı kalmak beni de üzüyor. Unutmadan, bu benim evin anahtarı. Sizde de bulunsun istedim."