in call
"អាឡូរ"
(ថេយ៍ឯងនៅផ្ទះឬអត់?)
" ឯងមានការអីហេស៎?"
(យើងអផ្សុកពេកចង់ទៅលេងផ្ទះឯង)
"Okay មកៗ"
ចប់ Call
"ឯងនៅផ្ទះម្នាក់ឯងទេហ៎ អ៊ុំស្រីគាត់ទៅណា?"jimin
"ម៉ាក់គាត់ទៅមើលលោកប៉ាបាត់ហើយ"
"នេះ! ឯងកើតអីមុខស្ងូតម្លេះ?" Jimin
"គ្មានអីទេ"Teahyung
"ឯងពិបាកចិត្តរឿងលោកអ៊ុំមែនទេ?"jimin ស្ទុះទៅក្រសោបថ្ពាល់អ្នកជាមិត្ត
"មិនមែនរឿងនិងទេ"Teahyung
"ចុះឯងមានរឿងអី ហុឹម?" Jimin
"គឺ....!!" Teahyung
"ប្រាប់យើងមកថេយ៍ យើងជាមិត្តឯងណា" jimin ជាមិត្តត្រូវតែចែករំលែករឿងពិបាកចិត្តឲ្យគ្នាខ្លះ គេក៏បារម្ភពីមិត្ត រាប់អានគ្នាតាំងពីតូចៗដូចបងប្អូនបង្កើតទៅហើយ។
"គឺ...អ្នកម៉ាក់ចង់ឲ្យយើងរៀបការជាមួយកូនប្រុសគ្រួសារចន!" Teahyung ទម្លាក់ទឹកមុខ
"ចុះឯងព្រមទេ?"jimin
"ឲ្យយើងព្រមយ៉ាងមិច យើងមិនទាន់និងឃើញមុខគេផងនោះ"
"អឹម ចុះឯងគិតយ៉ាងមិច?"
"ហុឹកៗ យើងមិនចង់រៀបការទេ តែស្ថានការណ៍បែបនេះតើយើងអាចប្រកែកបានទេ?" រាងតូចនិយាយទាំងយំ
"មិនអីទេថេយ៍ យ៉ាងណាឯងក៏មានប្ដីហើយ" jimin
"មិនដឹងថាគេមុខយ៉ាងមិចរូបរាងយ៉ាងមិចផង ឲ្យយើងទៅរៀបការយ៉ាងមិច ចុះបើគេនោះ រាងកាតឿ មុខវែកអីទៅ អត់ទេៗ ជីមីនយើងមិនយកទេ"រាងតូចក្រវីក្បាលញាប់ស្គេក រូបរាងគេស្អាតប៉ិននិងដែរអោយទៅរៀបការជាមួយមនុស្សមិនដែលស្គាល់មុខសោះ ចុះគេនោះមុខអាក្រក់រាងកាតឿអីទៅ មិនកើតទេ!!
(ឆីថេយ៍ចាលាញ់ប្រុសណាស្អាតៗរាងខ្ពស់ៗ>•<)
___=====____
+Skip
"បើយើងមិនធ្វើចឹងទេក្រុមហ៊ុនច្បាស់ជារលាយហើយ"អ្នកស្រីគីម
"តែបងគិតថាកូនថេយ៍មិនព្រមទេអូន" លោកគីម
"កូនថេយ៍ច្បាស់ជាព្រមណាបង គេគិតដល់គ្រួសារនិងប្អូនគេណាស់"អ្នកស្រីគីម
"បើកូនថេយ៍គេព្រមបងក៏តាមតែអូនដែរ" លោកគីមថាហើយក៏ទម្លាក់ខ្លួនគេងលើគ្រែពេទ្យវិញ គាត់ក៏មិនចង់បង្ខំកូនបែបដែរ គឺមានតែផ្លូវមួយនេះហើយឯងជួយគ្រួសារគេវិញបាន។
