2019 years
" ထွဋ် ရေ .. မင်းအကို ရောက်နေပြီဟေ့ .. မြန်မြန်ဆင်းခဲ့တော့ .. "
" ဟုတ် .. လာပြီ မေမေ .. "
ဟုတ်တယ် .. ကျွန်တော့်နာမည် ထွဋ်ခေါင်ဝဿန် ။ ကျွန်တော့်ကို ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မိသားစုဝင်တွေကတော့ ထွဋ် လို့ပဲ အဖျားစွတ်ခေါ်ကြတယ်ဗျ။ အဲ .. တစ်ယောက်သောသူကတော့ ဝဿန် လို့ပဲ ခေါ်တယ်ဗျ။ ကျွန်တော်ကလည်း ကျွန်တော့်ရဲ့ တစ်ယောက်သောသူ ခေါ်တဲ့ ဝဿန်ဆိုတဲ့ နာမ်စားကိုပဲ သဘောကြတယ်ဗျ။ ဟီး .. ကျွန်တော်က မျက်နှာလိုက်တယ်နော်..။
ခုတော့ ကျွန်တော်ကျောင်းသွားဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီ၊ လာခေါ်တဲ့ တစ်ယောက်သော သူကလည်း ရောက်နေပြီ ၊ ကျောင်းတော်ကြီးဆီကို ချီတက်ဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ်။
အားလား .. သေပါပြီ .. ကျွန်တော့်ကမ္ဘာကြီး ရပ်တန့်ကုန်ပြီ။ တစ်ယောက်လောက်ကယ်ကြပါဦးဗျာ ..။ ချောလိုက်တာ .. ချောလိုက်တာဆိုတာ .. ကျွန်တော့်ရဲ့ မင်းသားလေး အကို က ချောလိုက်တာ လူတွေရယ်။ ကျွန်တော့်အသက်ရှုသံတွေ ဗြောင်းဆန်ကုန်ပါပြီ။ အကို က တကယ် G 12 ကျောင်းသားအရွယ်နဲ့မှ မလိုက် အရပ်ကြီးက ၆ပေ လောက်ရှိတယ်။ မျက်ခုံးတန်းတွေကဆိုရင် ထူပြီးမဲနက်နေတာပဲ ။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်အကြိုက်ဆုံးက အကို့ရဲ့ မျက်ဆံတွေ ကြယ်လေးတွေလိုပဲ အရောင်တောက်ချက်က အမြဲတလက်လက်နဲ့ ..။ ပြောရင်း ချစ်လိုက်တာဗျာ .. ဒီလူသားလေး အကို့ကို ..။
" ဝဿန် .. မင်း အကို့ကို ဘာပြောစရာရှိလို့ ကြည့်နေတာလဲ .. လာဆင်းခဲ့တော့လေ .. ကျောင်းနောက်ကျနေမယ် ဒီနေ့အသင်းနေ့မလား .. "
ဟုတ်သားပဲ ..။ သူအကို့ကို လှေကားပေါ်ကနေ အငေးကောင်းနေတာ.. ဒီနေ့ အသင်းရှိတာတောင် မေ့သွားတယ်။
" အကို့ကို ပြောစရှာမရှိပါဘူး .. အကို ချောလို့ ငေးရင်း ကြာသွားတာ .. ဟီး .. "
သူ ပြောပြီး သွက်သွက်လက်လက်ပင် လှေကားပေါ်က ဆင်းလာလိုက်သည်။ အကို ကတော့ သူ့မူအတိုင်း သွားတက်လေးတွေ ပေါ်အောင် ရယ်နေတော့သည်။ ထိုအခါ ကျွန်တော့်မှာ နောက်တစ်ခေါက် ငေးမောမိပြန်သည်။
