Maskenin Ters Yüzü

4.Yasakların tohumu

Şarkı-Born to die🍁

"Unutma,deniz bile olsan,yağmurda ıslanırsın."
-Cahit Külebi

✯

İstanbul-12/05/2009

"Özür dilerim," dedi küçük çocuk kısık sesiyle.Mutfaktan gizlice annesinin misafirler için aldığı meyve suyunu bardağa dökerek içmek için yeltenmiş,ama elinden kayan bardağın yere düşmesiyle herşey kötüye gitmişti.Annesi kırılma sesini duyarak hemen mutfağa inmiş ve olup bitene bakmış,küçük çocuğu azarlamıştı.

"Ben sana bu evde meyve suyu içilmeyecek demedim mi?" diye sordu annesi çocuğa.Henüz 9 yaşında olmasına rağmen meyve suyu içmesi yasaktı.Annesi ona yalnız kahve ve çay içebileceğini söylemişti ama küçük çocuk,ikisinden de nefret ediyordu.

"Neden," dedi çocuk merakla.Elleri titriyordu."Neden meyve suyu içemiyorum?"dediğinde gözlerini yerden kaldırarak annesinin öfke dolu bakışlarıyla karşılaştı.

Annesi ona doğru eğildi."Çünkü sen bir çocuk değilsin." dedi annesi dişlerini sıkarak.Annesi onu hiç bir zaman bir çocuk olarak görmemişti.O babasının eğittiği bir askerdi.O asker büyüyerek babasının sahip olduğu herşeyin başına geçecek ve yönetimi eline alacaktı.Bu yüzden küçükte olsa hiç bir zaman çocukluğunu yaşayamamıştı.

"Ben bir çocuğum!" dedi çocuk sesini yükselterek.Çocuk olmak istiyordu artık.Oyun oynamak,sokaktaki çocuklara karışmak ve en önemlisi gülmek istiyordu.Ama hayat ona hiç gülmemişti.O gülemiyordu,nasıl gülüneceğini bilmiyordu.

Annesinin yanağına indirdiği tokatla yere düştü çocuk.Yanlış yapmıştı.Anneye sesini yükselterek kuralları bir daha çiğnemişti ve cezasını dudağının kenarını kanatan sert bir tokat kesmişti.

Bakışlarını yukarı kaldırdı çocuk ve annesine baktı.Bunu neden yapıyordu? Ona vurması şart değildi,bunu haketmemişti ama cezalandırılıyordu.

"Özür dile!" diye bağırdı annesi çocuğun yakasından tutarak.

"Diledim," dedi çocuk dişlerini sıkarak.

"Bir daha dile!" dedi annesi.

"Dilemeyeceğim!"

Yakasından tutulan eller onu peşinden sürekleyerek mutfaktan çıkardı.Çocuk başta neye uğradığını şaşırsada annesinin adımlarını takip edince onu nereye götürdüğünü anlamıştı.

"Hayır anne!"diye bağırdı çocuk.Gözyaşlarına hakim olamıyordu ve buda başka bir kuralı çiğneyişiydi.Bu evde ağlamakta yasaktı.Babası ona eğer ağlarsa ona kötü şeyler yapacağını söylemişti.Ağlak bir çocuğu kimse sevmezmiş,güçsüz oldukları için çabuk ölürlermiş.