+18
"Bana hesap soruyorsun." Bunu da gülerek söylemişti.
"Evet sana hesap soruyorum."
"Peki niye hesap soruyorsun? Evli olduğun halde sana dokunduğum için mi yoksa dokunmayı bıraktığım için mi?"
Serhan iş seyahatindeydi ve ben de evde yalnız kalmamak için Hilalin evinde kalıyordum. Eskiden Hilalle burada birlikte kalıyorduk ama ben evlenince başka bir eve geçmek zorunda kaldım. Bütün gençliğim bu evde geçmişti. O yüzden bu ev benim için çok önemliydi. Şimdi akşam akşam cluba gitmiştik .Herhalde içtiğim içkiler yüzünden başım dönüyordu ama çok sorun etmedim. Tuvalete gitmiştik ve bir fotoğraf çekmiştim aynadan. Biraz iddialıydı ama yine de post olarak atıcaktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hayır hayır çok içtim sadece boşuna endişelenmesin." Bir tane kadın doktor yüzünde güller açarak girdi odaya.
"Pardon Hilal Hanım sizinle bişey konuşmam lazım bi odanın dışına gelebilir misiniz lütfen." Benimle ilgiliydi niye benle konuşmuyordu.
"Tabi." Dedi Hilal anlamaz bakışları eşliğinde.
Çıktılar ve herhalde bir yirmi dakika geçmişti. Niye bu kadar uzun sürmüştü korkmaya başlıyordum. Uzun dakikaların ardından geri geldi. Geldiğinde yüzünde çok garip bir ifade vardı. Gerçekten endişeleniyordum.
"Noldu?" Dedim merakla.
"Selen şey.."
"Söyle artık!" Sabrım kalmamıştı.
"Selen bak her şeyin bir çözümü var."
"Neyin çözümü var söyle!"
"Selen sen ... sen hamilesin."
"Ne?" Asla anne olmak istemiyordum bu genç yaşta. Şimdi nerden çıkmıştı bu. Gözümden bir yaş düştü.
"Kaç? Kaç aylıkmış?"
"1,5"
"Hilal ben ne yapıcam şimdi?" Hemen yanıma koşup sıkı sıkı sarıldı bana. Ağlamaya başlamıştım. Ona baktığımda onun da gözlerinden yaşlar dökülüyordu. Nasıl olduğunu anlayamıyordum. Serhanla zaten çok birlikte olmuyorduk. Olduğumuzda da korunuyorduk. En son Paris tatilimizin son akşamı birlikte olmuştuk ama onda da korunmuştuk. Aklıma gelen şeyle bir anda afalladım. Barışla birlikte olduğumuz gece korunmamıştık. Ve ben sonrasında doğum kontrol hapı da almamıştım. Bebek kesin ondandı. Şu an kendimden nefret ediyordum. Serhan'a nasıl böyle bişey yapmıştım ben. O bebeği kesinlikle aldıracaktım.
Aklımdan geçen düşünceleri hemen Hilale de anlattım ve o da bebeğin Barış'tan olduğunu düşünüyordu. Saat şu an ikiydi. Şimdi aldırmaya gidebilecek olsam şimdi giderdim ama Hilal beni durdurdu. Birazcık daha düşünmemi söyledi. Eğer bu bebeği aldırmazsam yuvam yıkılacaktı. O bebekle ilgili olan kararım asla değişmeyecekti. Hilalle bu düşüncelerimi de paylaştığımda şu an açık olmayacağını ve şimdi çok yorgun olduğumu söyleyip durdu.
"Merak etme bugün akşam bi eve gidelim, güzelce uyu. Sonra sabah kalktığınıda erkenden sana söz veriyorum gidicez. Çok güvendiğim bir yer var emin olabilirsin." Teklifini kabul ettim çünkü gerçekten hiç halim yoktu. Sabahtan işimizi halledip hiç bişey olmamış gibi hayatımıza devam ederdik.
