Always 06

68 2 0
                                    

Always 06

I was pacing back and forth infront of the entrance door inside our mansion while waiting for my sister to arrive. I looked at my wristwatch and saw that it was already 12AM.

Where could she have gone?

Baliw din 'tong si Southelius! Walang ibang ginagawa! He didn't even text me or something to check on my sister if she's already back or not! What's wrong with him?!

Anong nangyayari sa dalawang 'yon?!

Nagpantig naman ang tenga ko nang makarinig ako ng tunog ng kotse sa labas. I peeked and saw that it was freaking Primavera na binubuhat ng isang pulis na para bang isang sakong bigas lamang sa kaniyang balikat.

I sighed in relief. I'm glad that she's fine... just drunk.

"A minor drinking alcohol at a store." mariin niyang tugon. "Keep an eye on your sister, Raia. Dalawa na kayong sakit sa ulo. I'll be off now." he said after he laid my sister on the couch.

Suki ko kasi 'tong pulis na 'to, e.

"Aye-aye, Chief. Thanks." mapang-asar kong tugon at inirapan niya lamang ako't umalis na.

I looked at Primavera who's now sleeping soundly on the couch. Napailing nalang ako. I grabbed a blanket nearby and tucked her in. She looked so peaceful.

Akmang aalis na ako nang makaramdam ako ng mainit na palad sa aking palapulsuhan. I looked back at her, she was only half asleep. Nakapikit pa rin naman ang kaniyang mga mata.

"Will you tell him?"

"No. I won't." sagot ko at pagkatapos no'n ay tsaka niya ako binitawan.

Before I went to my room, kumuha muna ako ng pain reliever at isang baso ng tubig tsaka inilapag iyon sa coffee table sa gilid niya. Alam kong sasakit talaga ang ulo niya kinabukasan sa kagagahan niya ngayong gabi.

Kahit papaano'y nabunutan din ako ng tinik. Alalang-alala talaga ako sa kapatid ko, paano nalang kung may nangyaring masama sa kaniya 'di ba? Mabuti nalang at inihatid din siya ng pulis dito.

Hindi ko patatawarin ang sarili ko kapag maging siya ay mawala sa buhay ko. Yeah, she can be a brat at times but she's still my little sister.

Kinabukasan, pagbaba ko ay nakita kong hindi pa rin siya nagbibihis at nanonood lamang ng isang movie romance sa TV.

I was about to go to the kitchen but I instantly stopped midway when I heard her low voice. "Raia..."

Nilingon ko siya. She gave me a downward smile, probably feeling all shy. "Thank you for the pain reliever." she sincerely said.

I nodded. "Yeah, just don't get yourself in trouble next time."

Ngumisi siya. "I could say the same thing to you. Be a good girl for a month so that you can finally get your baby Lamborghini back at para masolo ko na rin ang buong family car." aniya kaya napairap nalang ako.

Narinig ko namang biglang tumunog ang phone niya. Nakita kong si South. iyon. "Why don't you answer it?" I raised a brow.

She shook her head. "Hayaan mo na,"

Ayaw ko rin namang manghimasok sa dalawa kaya itinikom ko nalang ang aking bibig. Ayaw na ayaw kasi ni Primavera na diktahan siya sa kung anong dapat niyang gawin. Ayaw niya rin ng mga advices dahil alam niya naman na raw ang tama at mali. Also, I don't have the energy to argue with her early in the morning.

As I was eating my breakfast alone, I suddenly received a message.

From: Primavera's tail
why isn't she answering my calls?
ik she's already awake, it's already 8AM.
how is she?

What Was Always Mine Where stories live. Discover now