Helloooğ!
Önce bir duyurum olacak...
Bu bölümü bu kadar erken atma sebebim sizlere bir buçuk, iki hafta boyunca bölüm atamayacak olmam...
Bunun nedenine gelecek olursak merak etmeyin kötü bir nedeni yok. Sadece düğünümüz var🥲
Ve düğün hazırlıkları falan derken bölüm yazmaya vaktim pek olmayacak, bu yüzden bir buçuk, iki hafta sonra ancak bölüm alabileceğim...
Neyse çok uzatmadan bölüme geçelim.
OY VERMEYİ, YORUM YAPMAYI VE TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN 😘
KEYİFLİ OKUMALAR!
"Savaş?" dedim bir ona bir bana uzattığı silaha bakarken.
"Ben seni hatırlamadım. Unuttum. Kızımızı da unuttum. Alçin affetme beni tamam mı? Sen beni affetme. Affı yok. Ben bir de ona inandım-"
"Ve onunla seviştin," diyerek kestim sözünü. Başını suçlu bir çocuk gibi yere eğdi. Sonra kaldırdı başını ve silahı gösterdi çenesiyle.
Eğer silahı alırsam onu vurabilir miydim? Bunu başarabilir miydim?
"Hakettim. Yapma, demeyeceğim. Diyemem de zaten. İster iki kaşımın ortasından vur beni, ister kalbimden."
Elinde ki silahı aldım. Benim silahı almamla önümde dizleri üzerine düştü. Elime silahı aldım ama ağırlık elimde değil kalbimdeydi.
Onu affetmeli miydim?
Yoksa şimdi tam kalbinden onu vurmalı mıydım?
"Özür dilerim." dedi dizlerinin üzerinde bana kırmızı gözleriyle bakarken.
"Savaş..." Allah kahretsin sesim titriyordu! "Bir özürle unutulmuyor. Gitmiyor o gördüklerim, silinmiyor hafızamdan seni o kadınlar görmelerim. Şimdi desene bana, seni şimdi affetsem eskisi gibi olabilir miyiz? Olabiliriz diyebilir misin bana?" Başını ağır ağır iki yana salladığında histerik bir gülüş çıktı kuruyan dudaklarımın arasından.
"Git Savaş." Git Savaş. Gitmezsen dayanamam.
Gözlerime baktığında tekrar doldu gözleri.
"Nefret mi ediyorsun benden? Çalıkuşu... benden nefret mi ediyorsun?"
Ne diyecektim? Nefret ediyorum, diyecek gücüm vardı ama demeli miydim? Gitmeliydi, demek zorundaydım.
"Nefret ediyorum Savaş. Senden ölesiye nefret ediyorum. O kadının elinden tutup bana 'fahişe' dediğinden beri nefret ediyorum. Şimdi git, gelme bir daha. Gelirsen..." elimde ki silahı kendi şakağıma yasladım. "...seni değil, kendimi öldürürüm."
Gözlerinde korku gördüm. Sonra acı gördüm. Sonra o acının onun korkusuyla karıştığını gördüm.
"Bakma bana şu şekilde." Kaşlarımı çattım. Şakağıma yasladığım silahı yavaşça indirdim ama silahı sımsıkı tutuyordum.
"Bana benden nefret eder gibi bakma. Nefret et tamam, ama bunu gözlerine yerleştirme kurban olayım. Çok acıyor sen öyle bakınca."
"Nefret ediyorum çünkü. Sevseydim seni...nefret eder gibi bakmazdı gözlerim sana."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIZIL ÇALIKUŞU(+18)
Teen FictionMutlu sonlar bize uğrar mıydı? Peki ya masallar? Masalda gibi hissedebilir miydik kendimizi? Peki peki, masallarda da katiller var mıydı? Masallarda da kötüler cadılar yerine anne babamız mıydı? *** "Aldırma," Kaşlarımı çatarak baktım bu sefer gözle...
