Sarışın /Semih Kılıçsoy

36.Bölüm:

Sıralamamız düşmüş. Oy verip yorum atarsanız çok makbule geçer😊💞

"Doydum ama anne."

"Hadi kızım. Çocuk musun sen? Bitir şu tabağı." Annemin zorla ağzıma soktuğu kaşıkla yüzümü buruşturdum. Tarhana çorbasını sevmezdim. Annem son kaşığı da bana yedirdikten sonra ayağı kalktı. Abim de sürahiden bir bardak su doldurup bana verdi.

"Yürümek istiyorum."

"Ya bu sakat falan değil ha. Bizi kandırıyor. Sabahtan beri yürümek istiyorum diyor. Ben ömrümce bu kadar yürümedim be." Abime göz devirip örtüyü üstümden atıp oturur pozisyona geçtim.

"Sürekli yatmak ne kadar sıkıcı biliyor musun sen?" Kendi başıma ayağı kalkmaya çalıştığımda ablamla abim kollarıma girdi.

"Anne biz şunu yürütüp gelelim."

"Ay üç kardeş ne tatlı duruyorsunuz. Gelin de bir fotoğrafınızı çekeyim." Annem fotoğrafımızı çektikten sonra koridora çıktık.

"Yavaş kızım. Zorlama kendini."

"İyiyim ben."

"Aaa Kayra abla!" Küçük bir oğlan çocuğu beni görünce koşarak yanıma gelmişti. Üstünde de benim formam vardı. Gülümsedim.

"Naber yakışıklı?"

"İyi. Kayra abla sen artık futbol oynamayacak mısın? Haberlerde öyle diyordu."

"Yalan onlar. İnanma. Ben futbolu bırakır mıyım?" Gülerek başını salladı. Babası olduğunu düşündüğüm adam yanımıza geldi.

"Kusura bakmayın. Atlas hadi."

"Ya baba ben Kayra ablamla kalmak istiyorum."

"Atlas'cım. Fotoğraf çekilmek ister misin? Anı kalır." Heyecanla başını sallayıp yanıma geldi. Abim, Atlas'ın yanıma geçmesi için kolumdan çıkınca sendeledim. Düşmek üzereyken abim belimden tutmuştu beni.

"Kayra abla?" Atlas'a baktım. Ürkek gözlerle bana bakıyordu. Yutkundum. Seni seven, örnek alan birinin önünde ayakta bile duramamak çok kötü hissettiriyormuş. "Oturalım mı?" Başımı sallayıp az ilerimizdeki koltuklara oturdum. Atlas da yanıma oturmuştu. Onu kolumun altına alıp gülümseyerek kameraya baktım. Babası bizi çektikten sonra ayağı kalkmıştık.

"Çok sağolun."

"Rica ederim. Ne demek?" Atlas'a döndüm. "Kendine iyi bak yakışıklı."

"Sen de." Ona gülümseyip ablamın koluna girdim. Abim de diğer koluma girince bahçeye çıkmıştık.

"Çok utanç vericiydi. Hayranımın önünde ayakta duramadım be."

"Saçmalama. Keyfinden böyle değilsin heralde. Kızım sen sakatlanmana rağmen son saniyeye kadar oynayıp söz verdiğin kupayı takımına kazandırdın. Gururlanman gereken yerde utançtan bahsediyorsun."

"Ne yapayım abi? Kendimi bu halde görmeyi kabullenemiyorum asla."

"Kayra!"

"Arda!" Arda koşarak yanıma gelmiş ve bana sıkıca sarılmıştı.

"Maşallah. Yürümeye başlamışız."

"Çaktırma. Biri tutmadan ayakta duramıyorum bile."

"Kıyı abi siz dönebilirsiniz. Biz Kayra ile biraz oturalım."

"İlgilenebilecek misin bu keçiyle."