Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|🌷🎀🩰|
Barış'ın Ağzından:
"Ya şimdi sen bu kızdan hoşlanıyor musun hoşlanmıyor musun?" diye sordu yanımda oturan Kerem.
Dün akşamki o olaydan sonra zaten daha barınakta çekilen fotoğraflarımızı konuşup abartmaktan vazgeçmemiş olan medya bir de o röportaj ile iyice çalkalanıyordu.
Konuşacak birin ihtiyacım olduğunu anlar anlamaz Kerem'in evine gelmiştim, sonuçta o bu konularda tecrübeliydi. Ve şaşırtıcı şekilde Sinem bu akşam onun evinde değildi.
"Ben de bilmiyorum ki." dedim dürüstçe. Hislerimi anlamak bu kadar zor olmamalıydı...
"Ne demek bilmiyorum Barış?"
İç çekip kafamı geriye attım. "Of... Anlayamıyorum işte."
"O zaman sakın boş ümit verip de üzme Mevsim'i, en azından sen hislerini anlayıncaya dek."
"Onu üzecek hiçbir şey yapmak istemem." Evet, belki ona olan hislerimin arkadaşlıktan öte olup olmadığından emin değildim, lakin her iki ihtimalde de ona çok değer verdiğim gerçeği değişmiyordu.
Omuzumu patpatladı. "Biliyorum."
Biraz daha konuşmadan tavanı izledim. Mevsim'den gerçekten de hoşlanıyor olabilir miydim?
"Diyelim ki ben ondan hoşlandığımı kabul ettim, onun da benden hoşlandığı ne malum?"
Kerem bu dediğim ile şaka mı yapıyorsun der gibi baktı bana. "Sen Mevsim'in sana nasıl baktığını hiç görmedin herhalde?"
Bir süre daha konuşmadım.
"Eğer öyleyse... Neden bunca zamandır bir adım atmadı?" diye sordum başımı çevirip ona bakarken.
"Barış ben sana hiç mi bir şey öğretemedim be kardeşim?" dedi Kerem bıkkınlıkla. "İlk adımı senim atman lazım çünkü geri zekâlı."
"Off..." dedim sıkıntıyla ve yüzümü ellerimin arasına aldım. "Bu aşk meşk işleri hiç bana göre değil ya."
"Sence ben Sinem'le tanışmadan önce aşk meşk işlerinin bana göre olduğunu düşünüyor muydum?" Bir yanıt bekleyerek bana baktığında kafamı olumsuz anlamda salladım.
