Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|🌷🎀🩰|
Barış'ın Ağzından...
Karşımdaki kapının önünde durdum ve derin bir nefes aldım.
Mevsim'in dün akşam maçtan sonra paylaştığı hikaye ile de birlikte bütün gece ona karşı olan hislerimi düşünmekten uyuyamamıştım, ancak bunun karşılığı olarak artık hislerimden emindim.
Son bir kez daha üstümü başımı düzeltip boğazımı temizledikten sonra zile bastım.
Kapı açıldığında, karşımda pijamaları ile dikilen Mevsim'in şaşkın ama bir o kadar da güzel bir ifade kapladı yüzünü. "Barış?"
Mevsim bir an ne diyeceğini bilememiş gibi duruyordu. "Şey... Müsaitim, müsaitim de... Abim bugün burada değil."
Berkan için burada olduğumu düşünmesine karşılık başımı hafifçe öne eğdim, gülümsememi saklamadan gözlerinin içine baktım ve yavaşça, "Ben zaten abin için değil, senin için geldim Mevsim." dediğimde yüzündeki şaşkınlık yalnızca daha da artmıştı.
"Ya, öyle mi?" diye şaşkınlığını gizlemeye çalışarak sorduğunda başımla onayladım.
Bir süre daha konuşmadan bana bakmaya devam ettiğinde bir an için kapıyı yüzüme çarpma ihtimalinin yüzde kaç olduğunu düşündüm. Fakat ben hesaplayamadan kapıyı daha da fazla aralayarak içeri girmemi işaret etti.
Yerini bildiğim oturma odasından içeri girdiğimde yatağında uzanan Vanilya, beni fark etmesiyle birlikte neşeyle havlayarak ayaklarıma dolanmıştı.
"Sana da merhaba kızım." Eğilip onu kucağıma aldığımda Mevsim'in kapının pervazına yaslanmış izlemekte olduğunu gördüm.
"Seni benden daha çok seviyor valla." dedi alayla, başıyla Vanilya'yı işaret ederek.
Güldüm. "Ee, sonuçta bir nevi benim sayemde geldi bu eve."
O da gülerken, "Sen geç otur, ben de bize kahve yapıp geliyorum."
"Peki." dedim Vanilya ile birlikte koltuğa otururken.
Mevsim ise orta sehpanın üstündeki telefonunu da alarak mutfağa gitti.
Aslında bir an önce gerçeği ona söylemek için sabırsızlanıyor olsam da içimdeki heyecan yüzünden bocalayabileceğimden korkuyordum, dolayısıyla o kahve yapana kadar biraz sakinleşip söyleyeceklerimi -bilmem kaçıncı kez- tekrardan düşünmek iyi gelebilirdi.
