Kayıp Bağlar ☆

Bölüm Üç = Özür Dilerim

Gençler Bakın bu kitaba büyük bir hevesle başladım .
Hevesimin sönüp kitabı bırakmamam içinde desteklerinize ihtiyacım var . Lütfen bu yüzden satır arası yorum yapmayı , oy vermeyi unutmayın .
Böylece daha istekli şekilde bölüm yazıp , günlük 3 bölüm bile atabilirim .

İyi okumalar bebişlerim

_________________________________________

BARON'DAN

Sırtını duvara yaslamış dakikalardır boş boş beni izleyen kardeşim nedensizce içime bir kurt düşürmüştü .
Sanki bir sorun var gibiydi ancak neler olduğunu kestiremiyordum .

Oturduğum yerden ayağı kalktım ve Boran'a doğru ilerlemeye başladım . Sahi sorunu neydi bu çocuğun?

"Kardeşimm.." diye kendi ağzının içinde mırıldanan kardeşimin dediklerini güç bela anlamıştım .

"Lütfen , bana bak" uzun süredir konuşmamamın verdiği ses çatallaşmasıyla yutkundum .
Gerçekten iyi ki kardeşim beni konuşmama gerek duymadan anlıyordu . Çünkü konuşmak benim için bir ızdırap olabilirdi .

Aniden karşımda gözleri dolan kardeşim karşısında dumura uğramıştım .
Neler oluyordu ? O adam ona birşey mi söylemişti ?

Hemen bir elimi ensesine atarak onu kendime yasladım . Belki dediği şeyleri duyamacak , ağlamasının sebebini öğrenemeyecektim lâkin olsundu .

O iyi olduğu sürece canımı vermeye bile hazırdım .
Bu hamlem karşısında iki elini kendine sararak yere çöken kardeşimle bende yere çöktüm .

Sorun neydi anlayamıyordum . Ve bu canımı yakıyordu ...

Sadece bir elim boynunda diğer elim saçında bekledim . Ağlamasının bitmesini , bana her şeyi anlatmasını bekledim .
   Aynen de öyle oldu , bir süre ağladı , daha sonra kendine gelmiş olacak ki gözlerindeki yaşı sildi ve bana baktı .

"Özür dilerim , gerçekten özür dilerim , senin elinden hayatı elimden aldığım için özür dilerim ." Diyerek tir titreyen kardeşime şaşkınlıkla bakıyordum , ne diyordu böyle bu aptal ?

"Boran sen neler diyorsun böyle , bunlar nasıl ağzından çıkabiliyor böyle ? "

Ellerimi hareket ettirerek sadece bizim anlayabileceğimiz işaret dilinde konuşurken , kalbime bir hançer saplanmış haldeyim.

Evet ben kardeşim için kendimi feda ediyor olabilirdim . Fakat bunu hiç kardeşimin yönünden görmemiştim ve bu oldukça acı vericiydi .

"Siktir et sadece kalkalım , yaralarımızı temizleyelim ve uyumaya gidelim lütfen..."

Benden istediği şeyleri ardı ardına sıralayan kardeşime baktım . Çok masum gözüküyordu , keşke öyle de kalsaydı ...

Onu kollarından tutarak kaldırdım , ve ellerimle saçlarını geriye atarak toparladım .

Şimdi onun istediği şeyleri yerine getirebildim

•  

       İki çocukta aynı odada , aynı yatakta birbirine sırtnı vermiş uyuyordu . Küçükken birbirinden ayrı kalmaları onların bilinç altına en derin şekilde işlemiş , bir travma yaratmıştı .
  Tabi Baron duyamadığı için uyurken odasına gireni de farketmiyordu . Bunun etkisi de vardı beraber yatmaların da ancak sorun değildi , onlar için bir ödüldü bu ...