Kayıp Bağlar ☆

Bölüm On Bir = Sizi Yok Edeceğim

~İçimde beni rahatsız eden bir burukluk var , sanki kimsenin haberi olmadan bir şeylere veda etmemin burukluğunu hissediyor gibiyim...

•

Oy vermeyi ve bol bol yorum atmayı unutmayın . Keyifli okumalar ;)

•

Yazılan kitaplarda kötülük her zaman şeytana tabidir . Çünkü bakış açısı Tanrı tarafından yazılmıştır .

Biz bunu bildiğimiz halde kitapta geçen bütün kötülüklerden şeytanı tabii tutarız . Peki ya gerçekten iyi olan şeytansa ? Ya şeytan kendisine yapılan bir hata yüzünden kötü olmuşsa ?

Hiç birzaman kimse sorgulamaz bunu , ne olursa olsun şeytanın neden böyle olduğunu sorgulamaz . Herkesin düşündüğü tek şey şeytanın yaptığı şeylerin sonucudur .

İşte hasta yatağında elleri bağlı bir şekilde yatan bu çocukta Ezit Korkmazoğlunun eseri değildi .
Zahit İsrafilin yaptıklarının bedeliydi .

Bunu Zahit Bey biliyordu , hiç birşey duymayan ve ağzını açıp kendini bile savunamayan oğlununda , sinir krizi geçirip duran çocuğununda , kaderlerinin akışını değiştiren tek kişi Ezit Bey değil Zahit Beydi .

Evin küçükleri , Eflalin güdümü altında eve götürülmüş , Eftal Hanımda Zehir Karanın ısrarıyla , oğlunun yanındaki hasta yatağında uyuyordu .

Sonuç itibariyle herkes durulmuş , herkes için acılar son bulmuştu .

Fakat ikizler herkes değildi , ikizler her zaman kimse olmuştu .

Onlar her zaman hiç kimse olarak yaşayacaktı ...

■

BARON'DAN

Başımın çatlayacak derecede olan ağrısıyla yüzümün istemsizce buruştuğunu hissediyordum .

Tepemde yanan ışık son gücüyle gözlerimi hedef alıyor , ışınlarıyla yüzümü deliyordu .

Ellerimle gözlerime siper olarak olduğum yerde doğruldum . Odada kimse yoktu , sadece yanımdaki yatakta bir kadın yatıyordu .
Kadının özel alanını rahatsız etmemek amacıyla onu umursamadan ayaklarımı yataktan sarkıttım .

Sessiz olmaya çalışarak güç bela ayağa kalktım , Boran'ı bulmam lazımdı . Boranı bulup iyi olduğundan emin olmam lazımdı .

Duvarlardan tutunarak hasta odasından çıktım . Kimseyi görememenin şaşkınlığıyla duraksadım . Bizi kim kurtarmıştı , neler oluyordu ?

Hiç birşey bilmiyordum . Odadan ayrılarak diğer hasta odalarının kapısında yazan isimlere odaklandım . Kardeşimin odası çok uzakta olamazdı , bulup onu kontrol etmem lazımdı .

Aniden kardeşimin ismini görmemle büyük birşey elde etmiş gibi gülümsedim . Hiç beklemeden içeri daldım . Fakat içeride kardeşimin başucundaki adam ve yandaki yatakta yatan tanıdık yüzle afalladım .

Kimdi bunlar ve neden bu kadar tanıdık geliyordu . İki adamda beni farkedince şaşırdılar ve kendi aralarında birşey konuşmaya başladılar .

Daha genç ve yatakta olan doğrularak benim üzerime adımlamaya başladı . Geri gitmedim , bende ona ilerledim ve iki adım kala gözlerimi gözlerine kitledim .

Ne dediğini bilmiyordum , kim olduğunu bilmiyordum , bildiğim tek şey bu adamın tanıdık bir yüze sahip olduğuydu .

Aniden kolumdan kavranıp kardeşimin yattığı yatağın yanına ilerleyince dengemi kaybettim .