~Tüm İmkansızlıklara Karşı~

§2.Bölüm-Geçmişin hatıraları§

Sabah alarmın sesiyle irkilerek uyandım. Elimi komidinin üzerindeki telefona uzatıp alarmı kapattım. Gözlerimi ovuşturarak tavana baktım bir süre. Bu gün üniversitenin ilk günüydü...

Yatağımda biraz oyalandıktan sonra üstümü giymek için kalktım, o sırada aşağıdan sesler geldi. Annem kalkıp kahvaltı hazırlıyor olmalıydı. Merdiven sesleriyle birlikte odama geldiğini anladım.

"Günaydın oğlum. Nasılsın bu gün? Üniversite için heyecanlı mısın? " Aslında hiç heyecanlı değildim. Ama annemi kırmamamak için küçük pembe bir yalan söyleye bilirdim.

"Günaydın. Biraz heyecanlıyım aslında."

"Hadi kalk giyin, yemeğe gel o zaman, senin için ekmek kızartdım, yumurta da var. Hadi hadi, " Diyerek beni kolumdan hafifçe çekiştirdi. İkimizinde yüzünde küçük tebessüm belirdi.

" Peki giyinip geliyorum"dedim ve yanağına küçük bir öpücük kondurdum.

Annem odadan çıkınca ne giyeceğime bir göz atmak için qardırobumu açtım. Aslında planım oldukça sade ve normal giyinmekti. Yani vazgeçilmezlerim eşofman takımlarından birini. Benimle bütünleşmişti artık eşofmanlarım. Üstüme siyah hiç bir detayı olmayan oversize sweat-shirt, altımaysa qri eşofman altı giydim. Tabii ki de annem böyle sade giyinmeme kızacaktı ilk gün için.

Üstümü giydikten sonra, odadaki valizlerime göz attım, her şeyimi aldığımdan emin olmak için yine kurcaladım odamı. Gideceğim Kore üniversitesi yatılı bir üniversiteydi. Haftanın 6 günü orada kalacaktım. Ve bildiğim kadarıyla odalar iki-iki guruplaştırılmıştı, yani bir oda arkadaşım olacaktı. Buna sevinmeli miyim yoksa üzülmeli miyim bilemedim doğrusu.

Daha fazla vakit kaybetmeden indim aşağıya. Annem yine kahvaltı için oldukça dolu bir masa hazırlamıştı. Mutfak sandalyelerinden birini çekip otururken ağzıma bir zeytin attım. Annem tezgah başında ekmekleri kızartıyordu hala. Başını ordan kaldırmadan " Hala bu üniversiteyi kazandığına inanamıyorum, gerçekten gurur duyuyorum seninle tatlım, annesinin başını her zaman dik tutar beni oğlum..." dedi, yüzünde gururlu ve aynı zamanda şefkat dolu bir tebessümle.

"Beni özlemeyecek misin, sonuçta yatılı bir üniversite" diye sordum. Aslında pazar günleri kendi evimizde kala biliyorduk. Annem de bunu biliyordu, ama haftanın 6 gününü onsuz geçirecektim nasıl olsa.

"Ee, okuman için katlanacağız biraz özleme. Hem haftada bir gün gelmiyor musunuz evde kalmaya? Sen hele bir o günlerde gelme, o zaman görürsün!"

Bu sözünden sonra ikimizde gülmeye başladık. Annem benim hayatımdaki en iyi dostumdu, sırdaşım, hatta bir anneden öte en iyi arkadaşımdı. Hayatıma her anlamda canlılık veren, beni her şekilde destekleyen, en iyi şekilde okumam için elinden geleni yapan kişiydi annem. O benim tek varlığımdı, hayata tutunma sebebimdi. Onun olmadığı bir dünya benim için bir hiçlikti.

Sonunda annem ekmekleri kızartmayı bitirmiş ve yanıma gelmişti. Ben de o sırada ikimize çay dökmüştüm. Aslında sabahları kahve içenlerdendim ama bu gün ikimiz de çay içelim istedim. Annem ekmek tabağını da koyup sol tarafımdaki sandelyeye oturdu. Ve her zamanki gibi uzun nasihatler vermeye başladı.

"Üniversite hayatı çok farklıdır oğlum, ordaki ortam çok daha iyidir. Ordaki dostluklar yıllarca sürer. Oranın ortamına kendini dahil etmeni istiyorum, kendine arkadaş edinmeye çalışmanı istiyorum oğlum. Lise boyunca hiç kimseyle iletişim kurmadın, o zamanlar zorlamamıştım seni başını kitaplarından kaldırmıyordun. Lütfen şimdi biraz kendine zaman ayır...Şimdiye kadar hiç uzun dostlukların olmadı oğlum. Bir insanın hayatına her daim yeni kişiler dahil olur, bazıları iyi bazılarıysa kötü niyetli olur... İyi niyetlilerden kimseye bir zarar gelmez, ama kötü niyetli insanlar kendilerini çok iyi kamufle ederler... Tanrı senin karşıya iyi insanları çıkarsın oğlum, umarım karşındaki bir kaç yıllık bu serüvende hep iyi insanlarla tanışırsın. Yeni insanlar tanımak, insanın hayatının bir parçasıdır. Sen de her zaman arkadaş edinmeye çalış. Ama şunu unutma her kes gitse de, ben her zaman burada olacağım... Senin için her şeyimi vermeye hazır olacağım oğlum ve bil ki, baban da seninle gurur duyuyor şu anda..."