KARANLIK VEDA

6. BÖLÜM KORKU

Helüü çilekli makarnalarımm yine burdayımm nasılsınız umarım iyisinizdir çok uzatmadan bölüme geçelim ozamann

Medya:arınn askimm

Notu okuduğumda yere çakıldığımı hissettim ellerim titriyordu yere çöküp oturdum titriyordum gözümden bir damla yaş süzüldü

Hayatta her zaman hep cesur olmuşumdur asla ama asla korkaklık yapmayan hep cesur birisi olmuşumdur annem babamın yokluğunu hissetmemek için beni böyle yetiştirmişti ama şuan korkuyu gerçek anlamda iliklerime kadar hissediyordum çok korkuyordum bunu kim bana yapsın ki kim benimle oyun oynamak istesin ve en önemlisi bu not benim cebime hangi ara girmişti

Acaba izleniyormuydum bu düşünceyle biraz daha ürperdim telefonumu elime aldığımda saatin 6 olduğunu gördüm zaman ne ara geçmişti ki okulun başlamasına bir saat kalmıştı ve ben gram uyuyamamıştım

Kalkıp ilk önce duşa girdim buz gibi su ile yıkandıktan sonra üzerimi giyindim makyaj yapmayacaktım maviye çalan gözlerim bugün kendini belli etmesini istediğim için sadece çilekli parfümümü sıktım

Odadan çıkıp kahvaltı hazırlamaya indim annem bugün hastane nöbeti olduğu için eve gelmemişti evet annem doktordu mesleğini tam 3 yıldır yapıyordu

Kahvaltıyı hazırladıktan sonra ergeni uyandırmaya gittim ikimiz birlikte kahvaltı edip okulun yolunu tuttuk

Okulun bahçesine geldiğimizde büyük bir kalabalık bizi karşıladı kayrayla birbirimize bakıp kalabalığın oraya gitmeye başladık kimileri bir yandan ağlıyor bir yandan ambulansı arayın diye bağırıyorlardı biraz daha eğildiğimde yerde yatan ve yüzü kanla kaplanan bir kız gördüm

Yüzü kandan görünmeyecek haldeydi gözlerimi kızdan çekip etrafta gezdirmeye başladım ve bir çift siyah gözlerle karşılaştım arın bana başıyla işaret edince kayraya "Sen sınıfına git ben lavaboya gidiyorum" diyerek kalabalıktan uzaklaştım

Çok geçmeden arını koridorun orda bankta düşünceli bir şekilde oturuyor olduğunu gördüm yanına gidip gitmemek arasında kalmıştım malmısın amk kendisi seni çağırdı dedi iç sesim evet bu sefer haklıydı arının yanına gitmeye karar verdim

Boğazımı temizleyerek yanına gittiğimde kafasını yerden kaldırıp o siyah gözlerini gözlerimle buluşturdu

"Evet?" Diyerek söze başladım gözünü etrafta gezdirirken "burda olmaz benimle gel" diyip ayağa kalktı ergence olduğunu bildiğim halde arkasından göz devirip onu takip ettim

Sonunda kimsenin olmadığı bir odaya geldiğimizde kapıyı kapatıp tam karşıma geçti kafam göğsüne geldiği için başımı kaldırarak ona baktım işte 1.55 olmanın dejavantajları odaya şöyle bir göz gezdirdiğimde piyanolar gitarlar olduğunu gördüm galiba müzik odasıydı

"Evet noldu niye buraya geldik?" Diye bir soru yönelttim bana baktı bir süre cevap vermedi ama sonra derin bir nefes alıp konuştu "Sencede bu olanlar garip değilmi?" Diye sordu "Senin bana anlattıkların ve ertesi gün böyle bir cinayetin olması?" Dedi yani diyerek kafamı salladım

"Yani şöyleki kızıl okuldan birisi senle gerçek anlamda oyun oynuyor ve sana kafayı takmış mesela hiç düşündün mü neden sen diye? Düşünmedin dimi neden mesela ben değil yada kayra veya zeynep değil ha niye sen?" Dedi bana

Gerçekten ben bunu niye hiç düşünmemiştim kimin benle bir derdi olabilirdi ki aklıma gelen dünkü notla ürperdim yine acaba söylesemiydim arına bence söyle sonuçta çocuk sana yardım ediyor dedi iç sesim haklıydı ama ya şuan izleniyorsam ve o kişi bizi dinliyorsa