KARANLIK VEDA

9.BÖLÜM SEVDİĞİM

Hepinize tekrarrdann selamm ballarım şehirdışında olduğum için telefonumu fazla alamıyorum elime yüzünü bile göremiyorum okadar yoğunum ki gerçekten kusura bakmayın neyse fazla uzatmadan bölüme geçelimm

Üzerime kalın bir kazak giyip saçlarımı bir tokayla tutturdum son olarak kabanımı giyip atkı ve beremi giydim bu soğukta ölmezsek iyiydi

Kasım ayının ilk haftasına girmiştik bu yeni okula başlayalı tam 1 buçuk ay oluyordu

"Kayra hadi ya seni beklemek zorundamıyım ben" diyerek içeriden kayraya seslendim

"Geliyorum ya abla bekle ölmezsin" dedi kayra göz devirip botlarımı giydim ve beklemeye başladım

"Sonunda teşrif edebildiniz kayra hazretleri" dedim kayraya

"Aman abla her sefer sen bekletiyorsun bu seferde ben bekleteyim dedim" dedi göz kırparak

Evden çıkıp metroya doğru yürümeye başladık yağmur çok fena yağıyordu ve tabiki de bu yağmurda okula yürüyerek gitmeyecektik

Metro istasyonuna doğru gittiğimizde ikimizde sessizdik

"Abla sence babam şuan nerededir?" Diye sordu kayra

O an yüreğim kasıldı gözlerim sızladı ağlayacak gibi oldum ama kayraya belli etmemek için dudaklarımı birbirine bastırıp derin bir nefes aldım

Benimde zayıf yönüm buydu işte

"Nerden geldi bu aklına?" Dedim kayraya ona bakmıyordum gözlerim yerdeydi

"Ne bileyim geldi işte bilmiyorum" dedi

"Kayra giden gitti boşver önemli olan geçmişte takılı kalmak değil geleceğe odaklanmak boşver nerdeyse nerde bize ne bizmi seçtik ondan ayrılmayı" dedim

Kayra sessiz kaldı

İzleniyormuş gibi hissedip bakışlarımı yerden kaldırıp etrafa bakmaya başladım biraz ötede bankların orada simsiyah giyinmiş maske takan birinin bana baktığını gördüm

O kişiydi bilinmeyendi yada ben mi benzetmiştim

Kayraya dönüp "Şurda ki adam bizi izliyor" dedim

Kayra baktığım yere bakıp sonra bana döndü "Abla iyimisin orda kimse yok dedi"

Kafamı oraya çevirdiğimde gerçekten kimsecikler yoktu ama... nasıl olurdu görmüştüm oradaydı

Galiba bu bir halüsyasyon diyerek umursamadım

Metro geldiğinde okula gitmek için bindik

"Günaydınn" diyerek neşeli bir şekilde girdim sınıfa bazıları karşılık verip bazıları ise kafayla karşılık vermişlerdi

Zeynepin yanına gidip üzerine atlayıp sarıldım kendisi bir tepki vermese bile çünkü oda alışmıştı benim bu deli hallerime

Ders matematikti Baran hoca anlaşılan yine canımızı okuyacaktı etrafa göz gezdirdiğimde arının sınıfta olmadığını fark ettim

Zeynepe dönüp "arını hiç gördünmü?" Diye sordum içimde bir huzursuzluk vardı

"Hayır da niye merak ettin?" Diye sordu zeynep

Göz devirip "aman zeynep ne merak edicem o egoisti banane" diyerek omuz silktim

"Hadi ordan hoşlantıyı geç aşıksın sen aşık ona nasıl baktığını gördüm ben ama işte anlayana" dedi

"Yok ebesinin-" diyecekken hoca sınıfa girdi mecbur susup önüme dönmüştüm

.

Geçen ilk 5 saatin ardından sonunda öğle arasına girmiştik şuan kantinde oturmuş telefonumla uğraşıyordum