KORUMA

21. Bölüm

Yiğit beyi akşam yemeği için ikna etmem gerekiyordu Murat amca benden rica etmişti ama Yiğit beni takmıyordu ki beni neden dinlesin

Kapısını çalıp beklemeye başladım gel diyince hemen içeriye girdim
Yatağına yaşlanmış bana bakıyordu

"İyi akşamlar Yiğit bey"

"Sana da"

"Birlikte akşam yemeğine inelim mi"

"Hayır"

"Bir kez olsun benim sözümü dinleyemez misin"

"Bir düşünmem lazım"

"Düşün"

Bir süre sessizlikten sonra Yiğit ayağa kalkıp yanıma geldi

"Hadi gidelim bakalım şu zengin yemekleri nasıl oluyormuş kırk yıl düşünsem zengin masasına oturacağım aklıma gelmezdi"

"Sakin ol Yiğit bey bende zengin masasına oturmadım"

"O zaman sende benimle oturursun"

"Gerek yok ben mutfakta çalışanlarla yiyorum bir torpilim yok sonuçta"

"Çok gururlusun Asel bu kadarına gerek yok bence"

"Bence olması gereken bu Yiğit bey hadi gidelim beni kırmadığın için teşekkür ederim"

Yiğit bana yol verip beni takip etmeye başladı
Alt kata inip yemek odasına girdik masada Leyla hanım, Begüm ve Murat amca vardı
Eymen henüz gelmemişti

Masada hafif bir gerginlik vardı ama Eymen bey olmadığı için minimum düzeydeydi

"İyi akşamlar afiyet olsun efendim" diyerek Yiğitin sandalyesini çektim

"Teşekkür ederiz kızım" diyerek Murat amca bana bir gülümseme yolladı

Yiğit sandalyeye tuhaf tuhaf bakıp bana döndü
Bende başımla oturmasını işaret edip beklemeye devam ettim benimle baş edemeyeceğini anlamış olacak ki oturdu

Bir kaç adım geriye atıp hizmetçilerin servis yapmasını izledim

"Eymen nerde"

Hizmetçi kız

"Gelmeyeceğini söyledi efendim"

"Ona derhal buraya gelmesini söyleyin" diyerek sinirli bir soluk bıraktı

Hizmetçi kız hemen merdivenleri çıkıp kayboldu bir süre sonra hizmetçi kız önde Eymen bey arkada yemek odasına girdiler

"Beni çağırtmışsın baba"

"Evet masaya geç"

"Ben onunla yemek istemiyorum"

Murat amca sinirle nefes alıp vermeye başladı

"Sana otur dedim Eymen"

Murat amcanın sesi çok keskin çıkmıştı
Eymen sandalyesine oturup karşısında olan bana baktı
Başımı yere eğip göz kontağını kestim

Bir süre sonra tekrar masayı incelemeye başladım herkes önünde ki tabağa bakıyor arada ağzına bir lokma atıyordu
Şu ana kadar gördüğüm en samimi masa buydu sanırım

Yemek tabak kaşık çatal sesiyle sona erdi

"Herkes oturma odasına"

Murat amca son sözü söyleyip oturma odasına doğru yürümeye başladı
Arkasından eşi ve kızı gitti sorun çıkmaması açısından hemen Yiğit'in yanına gittim

"Gidelim mi"

Yiğit ayağa kalkınca Eymen sandalyesini sesli şekilde çekerek ayağa kalktı ve bize ters bakış atıp oturma odasının yolunu tuttu

"Gidelim"

Ben önden yürüyüp oturma odasına geçtim kenarda bir yerde durup dinlemeye başladım
Murat amca yemek boyunca onlarla kalmamı istedi ve sonra bir konuşma yapacağını söyledi konunun beni de ilgilendirdiğini söyleyince kalmam gerektiğini anladım

Yiğit yanıma gelip ayakta beklemeye başladı tek kaşım havalansa da ses çıkarmadım
Murat amca da sesini çıkarmadan bir süre bekledi

"İstesekte istemesekte artık bir aileyiz, sizin bu ailede ne kadar hakkınız varsa oğlum Yiğit'in de o kadar hakkı vardır"

"Ne hakkından bahsediyorsun baba bu herif benimle nasıl eşit haklara sahip ver ona 3 5 milyon defolup gitsin hayatımızdan"

"Sana fikrini sormadım Eymen kes sesini henüz bitmedi"

"Ama baba"

"Yiğit'e yanlış yapan karşısında beni bulur anladın mı Eymen bunu o aklına iyi yaz"

Etraf yeniden sessizliğe büründü

"Ve sen Asel kızım bundan sonra Yiğit'in özel koruması sen olacaksın"

Yiğit bey ile birbirimize şaşkınlıkla bakıp Eymen'e döndük kaşları son derece çatılmış şekilde ikimizin arasında göz gezdiriyordu sanırım bu söylenenler onun hoşuna gitmemişti