جیمین : مثل هر روز صبح زود بیدار شدم یونی فرمم رو پوشیدم که برم مدرسه، امروز روز اول تحصیلی بود و نمیخواستم روز اول دیر کنم، اما یکمم نگران بودم چون من سال دوم دبیرستان هستم و به اصرار پدرم امسال مدرسه ام رو عوض کردم..چون اون معتقد بود این مدرسه برای من بهتره...بخاطر این که من همیشه بالاترین نمره کلاس رو داشتم و تو همه فعالیت های مدرسه هم شرکت میکردم..برای همین پدر و مادرم میگفتن باید به مدرسه ای برم که زمینه پیشرفتم بیشتر باشه ولی من زیاد از این وضعیت راضی نیستم چون ارتباط برقرار کردن با بقیه زیاد برام راحت نیست و همه دوستام هم تو مدرسه قبلیم بودن و از این میترسیدم که تو این مدرسه ی جدید اذیت بشم، حتی تو مدرسه قبلیم هم چند نفری بودن که بهم آزار میرسوندن ولی خب بازم امیدوارم بودم که همه چیز خوب پیش بره
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
یونی فرمش
یوری : آماده شدی پسرم
جیمین : آره آماده شدم
یوری : بیا صبحانت رو بخور تا پدرت برسونتت
کانگ دا : صبح بخیر
یوری و جیمین : صبح بخیر
کانگ دا : پسرم صبحانت رو بخور تا برسونمت
جیمین : چشم
هر سه نفر صبحانشون رو خوردن و جیمین و پدرش هم به سمت مدرسه راه افتادن
تو ماشین
کانگ دا : چیزی شده
جیمین : نه پدر
کانگ دا : ولی گرفته ای پسرم
جیمین : چیزی نیست فقط یکم نگرانم
کانگ دا : نگران برای چی
جیمین : برای مدرسه جدید
کانگ دا : عزیزم تو مثل همیشه عال هستی نگران چی هستی
جیمین : اگه نتونم با دانش آموز ها کنار بیام چی
کانگ دا : عزیزم تو میخوای اونجا درس بخونی نیاز نیست نگران این چیزا باشی، فقط رو درسِت تمرکز کن
جیمین : سعی میکنم
کانگ دا : البته زیادم به خودت فشار نیار سلامتیت از همه چیز مهم تره
