12. Bölüm

4.5K 444 540
                                    


Sınır maalesef ki koymak zorundayım. Okunma sayısı artıyor ama oy sınırı çok az sizinde desteğinizi bekliyorum ❤️

Oy sınırı: 450

Yorum sınırı: 500

İyi okumalar dilerim 💖 🫶🏻

2006 Manisa

"Palka didelim," küçük Duru annesinin yanına oturmuş park için yalvarıyordu.

"Annecim, yağmur yağıyor, hem baksana havada soğuk, hasta olursun güzel kızım," diyerek kızını ikna etmeye çalışıyordu Nazan. Dışarısı çok soğuk ve yağışlıydı.

"Olmam anne, didelim lütfen," dedi Duru ısrarla.

"Duru, bak Yusuf’a, çocuk ne güzel çizgi film izliyor, sen neden böyle ısrar ediyorsun?"

Yusuf sessizce koltuğun üzerinde oturmuş, keyifle karşısındaki çizgi filme bakıyordu. Duru'nun söylediklerini duyuyor ama soğuk olduğunu bildiği için umursamıyordu.

"Ben Yusuf değilim," dedi Duru, annesinin kıyaslama yapmasını sevmiyordu. Küçük yaşında olsa bile "Ben benim," diyordu.

"Tamam, tamam, kızma hemen. Sen Duru’sun, benim güzelimsin," dedi Nazan. Kızının gönlünü almaya çalıştı.

Küçük Duru, ellerini göğüs kafesinin altında birleştirip somurtmaya başladı. Dışarı çıkmak istiyordu ama istediği olmuyordu.

"Duru," dedi Nazan kızına dönüp. Kızının somurtmasını istemese de elinden bir şey gelmiyordu. Duru’nun bağışıklık sistemi zayıf olduğu için en ufak soğuk havada hasta olurdu.

"Babamı istiyorum ben," dedi Duru, ağlamaklı sesiyle. Babasını istemişti çünkü babası burada olursa onun her istediği olurdu.

"Baban işte bebeğim, biliyorsun çok işi var," dedi Nazan. Kızının neden babasını istediğini çok iyi biliyordu.

"Ben istersem işini bırakır," dedi ve ayağa kalkıp ev telefonunun yanına ilerledi.

"Duru, baban işte bebeğim, açamaz telefonunu," dedi Nazan kızını ikna etmeye çalışıyordu.

Duru, annesini takmadan telefonun tuşlarına bastı. Küçük yaşında olmasına rağmen her şeyi biliyordu. Babasının numarasını ezberlemişti; ihtiyacı olduğu an babasını aramak için.

Telefon numarasını yazdıktan sonra arama tuşuna bastı ve telefonun açılmasını bekledi. Telefon çaldı çaldı çaldı ama açılmadı.

"Aşkım bak, işi var, ondan açamıyor," dedi Nazan.

"Anne, babam cevap vermiyor. Korumayı ara," dedi Duru ısrarla.

"Kızım bak, işi varmış, olmazsa açardı." Nazan, kızını ikna etmeye çalıştı ama kızı umursamıyordu. Kızının dediğini yapıp korumlardan birini aradı.

"Buyrun Nazan hanım," dedi telefonun ucundaki ses.

"Ben Aden Duru Şanlıkan. Babamı aradım, ulaşamadım. Babama, 'Kızınız sizi aramış ama ulaşamamış' deyin," dedi Duru ciddiyetle.

"Emredersiniz küçük hanım," dedi koruma ve telefonu kapattı.

Dakikalarca telefonun çalmasını bekledi ama arayan olmadı.

YARIM KALMIŞ İNTİKAM Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin