Random Shots

Love In Waves [Irn]

(Play Iris, magiinuman tayo)

Sa tahimik na baybayin ng Pagudpud, Ilocos Norte, sa ilalim ng malamlam na ilaw ng baywalk, nagsimula ang isang kwentong pag-ibig na sumasalungat sa lahat ng nakasanayan. Sa isang gabing tila nagkukubli ng mga lihim, dalawang babae ang nahulog sa isang pag-ibig na hindi inaasahan—isang pag-ibig na tila labag sa tadhana.

Si Irene, ang pinaka-mahinahon sa pamilyang Marcos, ay isang babae ng kahinahunan at dignidad. Palaging masinop sa lahat ng aspeto ng kanyang buhay, siya’y nagdala ng isang anyo ng perpekto sa bawat galaw at salita. Mula sa kanyang kabataan, siya’y naging huwaran ng pagiging ideal, laging tinitimbang ang bawat hakbang. Ngunit sa kabila ng kanyang panlabas na katahimikan, may isang bahagi ng kanyang puso na nananabik sa pagmamahal—isang pagmamahal na hindi niya kailanman pinangarap maranasan.

Si Gwyneth naman, isang dalagang masigla at puno ng pangarap, ay dumating mula sa Cebu na bitbit ang kanyang mga pangarap at adhikain sa buhay. Bilang isang guro sa paghubog ng isipan ng mga kabataan, siya’y halos magtatapos na sa kanyang kurso. Bagaman bata pa, may kakaibang kislap ang kanyang mga mata—isang diwa ng pakikipagsapalaran at pagnanais na tuklasin ang mundo. Nang siya’y dumating sa Ilocos, hindi niya inasahang matatagpuan niya si Irene, isang babaeng magpapatibok ng kanyang puso sa paraang hindi pa niya naramdaman noon.

Unang pagkikita pa lang nila sa lugar na puno ng pag-asa, may naramdaman na silang kakaibang kuryente na dumaloy sa kanilang mga ugat. Ang kanilang simpleng pagkakaibigan ay nagsimulang lumalim araw-araw. Si Irene, bagaman alam niyang mali, ay unti-unting bumibigay sa kanyang nararamdaman. Sa bawat ngiti ni Gwyneth, sa bawat paghaplos ng hangin sa kanilang mga mukha habang sila’y naglalakad sa tabing-dagat, lalo pang lumalalim ang damdamin ni Irene sa isang patibong na siya mismo ang gumawa.

Si Gwyneth naman, bagaman bata pa at walang karanasan sa ganitong uri ng damdamin, ay unti-unting nahanap ang kanyang sarili na nahuhulog din kay Irene. Alam niyang may mali, ngunit hindi niya mapigilan ang bawat tibok ng kanyang puso na nagsasabing ito ang tamang gawin. Sa mga yakap na kanilang pinagsaluhan, sa mga lihim na haplos na kanilang ipinaabot, lalong sumidhi ang kanilang damdamin sa isa’t isa.

Sa bawat gabi na kanilang pinagsasaluhan sa ilalim ng mga bituin, lalong nagiging malinaw na ang kanilang pagmamahalan ay isang "forbidden affair." Ngunit sa kabila ng lahat, patuloy pa rin silang nagmamahalan, kahit na alam nilang sa dulo ng kanilang kwento ay maaaring sila’y magkalayo, dala ng mga pangarap na kanilang tinatahak sa magkaibang direksyon.

_______

Habang sila’y naglalakad malapit sa baybayin, ang malamig na buhangin ay sumasalo sa kanilang mga paa. Ang buwan ay mataas na sa kalangitan, nagkakalat ng malamlam na liwanag sa kanilang paligid. Ang mga alon ay tila bulong ng kalikasan, ngunit sa gabing iyon, para sa kanilang dalawa, ito’y mga bulong ng takot at pighati.

Tahimik na naglalakad si Irene, pilit nilalabanan ang kaba sa kanyang dibdib. Alam niyang may mabigat siyang sasabihin kay Gwyneth, ngunit ang mga salita ay tila nagkukubli, naghahanap ng tamang paraan upang ipahayag ang kanilang katapusan.

“There’s something we need to talk about,” malalim na buntong-hininga ang kumawala sa mga labi ni Irene, pilit pinapakalma ang kanyang sarili.

Ramdam ni Gwyneth ang lamig at bigat sa boses ni Irene. Parang dagok ang bawat salitang binitiwan. Nagsimulang manikip ang kanyang dibdib, kinabahan sa maaaring sabihin ng minamahal. Ang kanyang mga mata ay nagkukubli ng isang malalim na sakit, na pilit niyang itinatago.

“What is it? Is something wrong?” Tanong ni Gwyneth, nanginginig ang boses, puno ng kaba at takot.

Puno ng pighati ang mga mata ni Irene, pinipilit na itago ang sakit sa puso. “We need to end this. We have to stop seeing each other.”