...

Bazen aşk acısı çekmek için o kadar yalvarıyorum ki Allah'a.
Diyorum "Allah'ım lütfen yaşayan birinin yokluğunu hissedeyim sadece, aşk acısı olsun tek acım."

Belki bazıları deli der, saçmalama, aşk acısı çekmek çok zor gibi.

Aşk acısından daha çok acı veren şey nedir biliyor musunuz?
1. Dereceden yakınınız olan veya olmayan ama kalbinizde hep ilk yeri olan kişiyi kaybetmektir.

Kavga etmekten, küsmekten veya konuşmamaktan, hâlâ nefes alan ve bir yerlerde görme ihtimaliniz olan kişilerden bahsetmiyorum.

En son kefeniyle toprağın altında, sadece mezar taşına sarılabileceklerinizden bahsediyorum.

15 yıldır hayattayım ve şimdiye kadar 3 kişiyi toprağa verdim. Ve bu kişiler o kadar yakınımdı ki ailemden bile daha çok aile gibi hissettiklerimdi.

Ve ben onların hepsini kaybettim. Bana her anımda destek çıkan, seven, koruyanları kaybettim.

Elbette bu benim elimde olan bir şey değil ve çoğu zaman "her derdin kendine göre acısı var" diyerek aşk acısını anlatan kişileri alttan almaya çalışıyorum.

Ama bazen kendime söz geçiremiyorum çünkü ölümlerin acısı o kadar ağır geliyor ki aşk acısı bunun yanında çok az kalıyor benim için.

Demem o ki karşınızdaki kişiyi kaybedip kaybetmemek sizin elinizdeyse ve keyfi olarak karar verecekseniz lütfen kaybetmeyin.

Hani bir sorun olur, telafisi olmaz, güveniniz kırılmıştır yada sizi cidden kırmıştır tek kaybetme sebepleriniz bu olsun.

Hayat o kadar kısa ki kin tutmak ve sevmemek için dün birlikte güldüğünüz biri bugün olmayabilir.

O yüzden kimseyi kaybetmemeye çalışın. Hayatınızdakilerin kıymetini bilin.

Çünkü toprak aldığını gerçekten geri vermiyor.