Part-13
၀မ္႐ွီးယန္၏႐ုတ္တရက္ဆန္ေသာအျပဳအမူေၾကာင့္ ဂြန္ခ်င္းသည္ဘာမွျပင္ဆင္ခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္ပဲ နာက်င္မႈ ့ကိုအသည္းခိုက္မတက္ခံစားလိုက္ရသည္...။
" လႊတ္ေပးပါေတာ့...ေတာင္းပန္ပါတယ္...အဟင့္ဟင့္...အီးဟီး..."
နာက်င္ရလြန္းလို႔လည္း သူငိုေႂကြးေနမိၿပီ...။ သို႔ေပမယ့္ ၀မ္႐ွီးယန္သည္ကာသူ႔ကိုတစ္ခ်က္ကေလးေတာင္သက္ညႇာမေပး လံုး၀ကိုမခံမရပ္ႏိုင္ေလာက္သည္အထိအားစိုက္ကိုက္ခဲေနခဲ့သည္...။
အတန္ၾကာမွသူဂြန္ခ်င္းကိုျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ကာ သူ႔ပါးစပ္တြင္ကပ္ပါလာသည္ဂြန္ခ်င္း၏ေသြးမ်ားကိုလ်ွာနဲ႔လ်က္ၿပီးအရသာခံေနခဲ့သည္...။ ဂြန္ခ်င္းသည္ကာ နည္းနည္းမွလႈပ္မႏိုင္ေတာ့ပဲၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ထိုင္လ်ွက္သားငိုေႂကြးေနခဲ့သည္...။
ဒီနန္းေဆာင္ႀကီးတြင္လူေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ႐ွိေနသည့္တိုင္ ဘယ္သူကမွအသံတစ္သံမထြက္သလို သူ၏နာက်င္မႈ့ကိုလည္းဘယ္သူကမွအသိအမွတ္မျပဳၾကပါ...။ အားလံုးသည္၀မ္႐ွီးယန္၏ျဖစ္တည္မႈ ့ႏွင့္အမိန္႔စကားတစ္ခြန္းကိုသာ အာရံုစိုက္ၾကသည္ပင္...။ ယခုသူသည္ဘာကိုမွေတြးမေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ႐ိႈက္ႀကီးတငင္ငိုေႂကြးေနမိၿပီ...။ ၿပီးေနာက္ သူသည္မင္းႀကီး၀မ္႐ွီးယန္၏မ်က္ႏွာေတာ္အားအေၾကာက္အလန္႔မ႐ွိေမာ့ၾကည့္ရင္း ပါးစပ္မွလည္းေျပာခ်င္ရာစကားလံုးမ်ားကိုေရရြတ္ေနေတာ့သည္...။
" ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလဲ..က်ေနာ္မ်ိဳးမွာဘာအျပစ္ေတြမ်ား႐ွိလို႔အ႐ွင္မင္းႀကီးက်ေနာ္မ်ိဳးကိုအခုလိုဖိနိိွပ္ေနရတာလဲ...က်ေနာ္မ်ိဳးတကယ္ကိုနားမလည္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး..."
သူ႔စကားအဆံုးတြင္၀မ္႐ွီးယန္၏ရယ္သံတစ္ခ်က္ထြက္ေပၚလာခဲ့ကာ သူ႔ကိုျပန္ေျပာလာခဲ့သည္..။
" အဟင္း...အျပစ္မ႐ွိဘူးတဲ့လား...။ ဟုတ္တယ္...မင္းမွာအျပစ္မ႐ွိဘူး...ဒါေပမယ့္မင္းအေဖဟိုအဖိုးႀကီးဂြန္၀ူးကေတာ့ သူ႔အသက္နဲ႔ေတာင္ဆပ္လို႔မကုန္ႏိုင္တဲ့အျပစ္ႀကီးကိုလုပ္ထားတယ္...။ သိခ်င္လား...အဲ့ဒါကဘာအျပစ္ႀကီးလဲမင္းသိခ်င္လား...သိခ်င္ရင္မင္းလက္တစ္ေခ်ာင္းေပးဆပ္ရလိမ့္မယ္...လာခဲ့ေလ..."
