Part-8
ကုန္းကုန္းေလးဂြန္ခ်င္းထြက္ခြာသြားၿပီးေနာက္
ဘယ္သူ႔ ဘယ္သူမွ၀င္ခြင့္မရွိတဲ့နန္းေဆာင္ထဲမွာ ခႏၶာကုိယ္အေပၚပိုင္းက၀တ္ရံုမွန္သမ်ွအကုန္ခြၽတ္ပစ္ၿပီး သလြန္ေတာ္ထက္မွာ လဲေလ်ာင္းအနားယူေနတဲ့ ဘုရင္မင္းျမတ္၀မ္႐ွီးယန္...။ထိုသို ့လဲေလ်ာင္းေနရင္းသူ႔မ်က္လံုးေတြကိုအလံုးစံုေမွးမွိတ္ထားေပမယ့္ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ေတာ့အေတြးစေတြက မ်ားျပားႁပြတ္သိပ္ေနခဲ့သည္...။
အိမ္ေရွ ႔စံဘ၀ထဲက သူသာထီးနန္းအရိုက္အရာဆက္ခံခဲ႔ရင္ အနားမွာဘယ္သူ႔ကိုမွလူယံုမထားဘူးလို႔ ေတြးထားခဲ့ၿပီးမွ အခုလိုဘာမဟုတ္တဲ့မိန္းမစိုးတစ္ေယာက္ကိုအနားမွာထားဖို႔သူဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ဒါဟာ သူအမွားတစ္ခုကိုက်ဴ းလြန္ခဲ့ျခင္းမဟုတ္သလိုစိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားျခင္းလည္းမဟုတ္...။ ဤအခ်င္းအရာက အေျခေနတစ္ခုကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားခ်င္ရံုမ်ွသာျဖစ္သည္...။
ဂြန္၀ူး...။
သူက ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္ဘူး... နန္းတြင္းေရးရာတစ္ခုလံုးကိုခ်ဳပ္ကိုင္လႈပ္ခါပစ္ႏိုင္တဲ့အာဏာမ်ိဳးသူ႔မွာ႐ွိတယ္...။ ျပီးေတာ့ အဲ့ဒါက ဘယ္သူကမွတစ္ကူးတကခ်ီးျမႇင့္ထားတာမ်ိဳးမဟုတ္တဲ့ အရာမ်ိဳး...။ အဲ့ဒီအာဏာမ်ိဳးကိုသူရခဲ့တဲ့ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ တစ္ခ်ိန္က ဘယ္သူ ့ပါးစပ္ကမွထုတ္ေဖာ္မေျပာရဲတဲ့အမည္နာမပိုင္႐ွင္ကို အျပစ္႐ွိေၾကာင္းေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့လို႔ပါပဲ...။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မိဖုရားႀကီး မူဟြားယန္ကို နန္းခ်ႏိုင္ခဲ့ျခင္း။ထိုအေတြးနဲ႔အတူ ေမွးမွိတ္ထားတဲ့သူ႔မ်က္၀န္းေတြျပန္လည္ပြင့္ဟလာခဲ့ကာ မ်က္လံုးဆံုရာမ်က္ႏွာက်တ္ကိုစူးစ္ုိက္ၾကည့္ရင္း လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ သူဆုတ္ထားခဲ့သည္...။
မယ္ေတာ္ ဆိုတဲ့နာမည္ကိုေတာင္ေခၚခြင့္မရခဲ့တဲ့သူ...။ ခမည္းေတာ္ရဲ႕အခ်စ္ကိုမခံခဲ့ရတဲ့သူ...။ အိမ္ေ႐ွ႕စံဆိုတဲ့ရာထူးအာဏာကလြဲလို ့ငယ္ငယ္ေလးထဲကဘာေမတၱာတရားမွ မရခဲ့တဲ့သူ...။ ဒါေတြအားလံုးဘယ္သူ႔ေၾကာင့္လဲ...။ ခြင့္မလႊတ္ဘူး ဒီအေၾကာင္းအရာေတြဖန္တီးခဲ့တဲ့ သူမွန္သမ်ွအကုန္လံုးကိုခြင့္မလႊတ္ဘူး...။