Part-26
ဂြန္ခ်င္း၏ေနရာနွင့္ပက္သက္ျပီး၀မ္႐ွီးယန္ကဂ႐ုမစိုက္လွေပမယ့္ သူတို႔ထိုင္ေနေသာေနရာေအာက္၅ဆင့္မ်ွနိမ့္ေသာေနရာတြင္ထိုင္ေနရေသာ အရာ႐ွိအမတ္ႀကီးအေပါင္းတို႔သည္ကား မလို႐ႈ ့စိမ့္စြာျဖင့္ မသိမသာထႂကြပုန္ကန္ၾကေလေတာ့သည္...။
" အ႐ွင္မင္းႀကီး မိန္းမစိုးဂြန္ခ်င္းကိုအဲ့ဒီေနရာမွာေပးထိုင္တာဘယ္လိုမွမေကာင္းတဲ့နိမိတ္ပါ...ဒါေၾကာင့္အခုခ်က္ခ်င္းေနရာကျပန္ဖယ္ဖို႔အမိန္႔ေပးေစခ်င္ပါတယ္ အ႐ွင္..."
" ဟုတ္ပါတယ္အ႐ွင္...ဒီေနရာက ႏိုင္င့ံမိခင္ရဲ ႔ျမင္႔ျမတ္တဲ့ေနရာမို႔ သာမာန္အဆင့္မိန္းမစိုးေလးကိုေပးထိုင္ဖို႔မသင့္ေၾကာင္းပါအ႐ွင္..."
" က်ေနာ္မ်ိဳးလည္းအဲ့ဒီလိုပဲထင္ျမင္မိပါတယ္အ႐ွင္ လံုး၀မသင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္းပါ..."
ထိုသူတို႔၏တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာဆိုေလ်ာက္တင္မႈ ့မ်ားကို ၀မ္႐ွီးယန္ကဒီအတိုင္းသာေအးစက္စြာၾကည့္ေနႏိုင္ေပမယ့္ ဂြန္ခ်င္းမွာေတာ့ဖင္က်ေအာင္ေတာင္ထိုင္မရဲေတာ့ပဲ မ်က္ႏွာပ်က္ယြင္းကာ ထိုင္ရမလိုထရမလိုျဖစ္ေနခဲ့သည္...။
ဘယ္လိုမွဆက္ၿပီးမ်က္ႏွာေျပာင္မတိုက္ရဲေတာ့သည့္အဆံုးတြင္ေတာ့ ဂြန္ခ်င္းသည္ ထိုင္ေနရာမွကုတ္ကုတ္ေလးထရပ္လိုက္ကာ ထိုေနရာႏွင့္ေဘးကပ္ရက္ေနရာေလးတြင္အသာေလးမက္တက္ရပ္ေနလိုက္သည္...။
ထိုအခ်င္းအရာကိုျမင္ေတြ႔လိုက္ရေသာ၀မ္႐ွီးယန္သည္ခုဏကလိုေအးစက္တည္ၿငိမ္ေသာမ်က္ႏွာထားျဖင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ရင္း ဂြန္ခ်င္းကိုၾကည့္ကာ ေျပာလာခဲ့သည္...။
" ဘာလို႔ထရပ္ေနတာလဲ...ငါခ်ေပးတဲ့ေနရာကမေကာင္းလို႔လား..."
၀မ္႐ွီးယန္၏အေမးစကားေၾကာင့္ ဂြန္ခ်င္းသည္ သူ႔ကိုအျမင္မၾကည္စြာစိုက္ၾကည့္ေနၾကေသာအမတ္ႀကီးအုပ္စု႐ွိရာဆီသို ့မ်က္လံုးေလးအနည္းငယ္ေစြၾကည့္လိုက္ရင္းေခါင္းေလးငံု႔ကာျဖင့္ ၀မ္႐ွီးယန္၏အေမးကို တိုးတိမ္စြာျပန္ေျဖလိုက္သည္...။
