2yilin ardindan böyle bir kitabinin olduğu aklina gelen zeze adam midir lo
Wattpadde kimse kalmadi buyuk ihtimalle ama 1 kisi de olsa okusun yapcak bisi yok
Neyse iyi okumalar 3.bolumu de 2026 da atarim artik👍🏻
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beni derinden bıçaklayan ve tenime işleyen sözlerin acımasızca.
-Seokjin-
Aramızda geçen gerginliğin ardından yarım kalan yemeği tamamlamış ve sofrayı kurmuştum. Ona söylediklerimden sonra yanına gidip Namjoon'u çağırmaya yüzüm yoktu, bu yüzden kızımıza babasını çağırmasını söylemiştim.
Kısa sürede eskisi gibi üçümüz sofraya oturduğumuzda yüzümü buruk bir gülümseme ele geçirdi. Eskisi gibi neşeli, huzurlu değildi yemek masamız. Şu an sadece hiçbir şeyin farkında olmayan Haeil'den mutlu kıkırtılar çıkıyordu çünkü 2 aydır hastanede olan babası artık yanındaydı.
Ama o da küçücük haliyle aramızdaki gerginliği anlamış olacak ki ikimize bakıp duruyor, ikimizin de yüzünü güldürmeye çalışıyordu.
Haeil'in sandalyesini kendime çekip yemeğini yedirmeye başladığımda garipsemişti. Eskiden hep Namjoon yedirirdi ona yemeklerini. Şimdi ise kafa karmaşıklığı ile oturuyor, yemekten çok elindeki çatalla yemeği didikliyordu sadece.
Tamam, haklıydı. Bu kadar ağır şeyler yaşayıp hastaneden çıktığı ilk günde bu kadar üstüne gitmemeliydim. Şu anda tamamen bomboş olan hafızasında ona neden böyle davrandığımı sorguluyor olmalıydı.
Ben bile tam olarak bilmiyordum nedenini. Bu 2 ay ikimize de hiç iyi gelmemişti. O fiziksel olarak, ben mental olarak bitik durumdaydım son zamanlarda. Evliliğimizi korumak, kızımızı aramızdaki gerginlikten uzak tutmak için biraz çaba göstermeliydim. İçimde yaşadığım siniri, pişmanlığı, hayal kırıklıklarını ilişkimize yansıtmamalıydım.
"Minik karnın doydu mu bakalım?" Son lokmasını da verip konuştuğumda kafa sallamıştı güzel kızım.
"Pekala, doğru odana gidiyorsun o zaman. Ellerini yıkamayı unutma." Kafa sallayıp koşar adım mutfaktan çıktığında hâlâ doğru düzgün bir şey yemeyen Namjoon'a döndüm.
"Yarın Taehyung ve Jungkook seni ziyarete gelecekler."
Ona ithafen konuşmamla bana dönmüştü şaşkın bakışları. "Onlar kim?"
"Taehyung senin, Jungkook da benim en yakın arkadaşım. Uzun yıllardır iyi dostlarız. Onlar da sen komadayken en az benim kadar endişeliydiler senin için."
Gülümsedi hafifçe. "Peki, gelsinler."
Böyle olmayacağını anladığımda yerimden kalktım ve yanına yaklaştım. Ona doğru eğildiğimde anlık yakınlaşmama şaşırmış gibi duruyordu. Cebimden telefonumu çıkarıp kısa bir galeri turundan sonra dördümüzün olduğu bir fotoğrafı gösterdim ona.
