56 11 110
                                    

Asklarim selam💓 nabiyonuZ

Ve bu bolum sanki birazcik aralari yumusadi gibi🥺

Azicik yorum yapin lutfen yazmaya hevesim olsun bari.. Neys sizi seviyom (okuyan da 1 kisi btw)

El ele tutuştuğumuzda bir olduk, yalnız bir yıldız yalnız bırakıldı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

El ele tutuştuğumuzda bir olduk, yalnız bir yıldız yalnız bırakıldı.

_____________________

-Namjoon-

"Günaydın, işe mi gidiyorsun?"

O ceketini giyip evden çıkmak için hazırlanırken arkasından seslendiğimde şaşkınca bana dönmüştü. Bu saatte uyanık olmamı beklemiyor gibiydi.

"Günaydın, evet. Neden bu saatte uyandın?"

Omuz silkerek yanına yaklaştım. "Bilmem, uyuyamadım. Hazırlanma seslerini duyunca da seni uğurlayayım dedim."

Hâlâ şaşırmış görünüyordu. Sabah henüz yediydi ve sırf onu görmek için erkenden kalktığımı bilse daha da şaşırırdı sanırım.

"Uyusaydın keşke, ben her zamanki gibi sizi uyandırmadan giderdim."

"Seni görmek istedim."

Ani itirafıma daha da şok olmuştu. Saçlarını düzelten elleri duraksayıp bana dönmüştü. Biraz çekinsem de içten içe kendime cesaret verip iyice yaklaştım yanına ve tam önünde durdum.

Yamuk duran yakasını yavaşça düzeltirken oldukça yakındık birbirimize. Kalbim onunla ilk defa bu kadar yakın durduğum için yerinden çıkarcasına atıyordu. O ise ani yakınlaşmamıza oldukça şok olmuş gibi donmuş kalmıştı.

Ellerimi bilerek yavaşça hareket ettiriyordum biraz daha yakınında durmak için. İyice düzelttiğimde memnunca gülümsedim ama ellerim hala boynundaydı. Ardından gözlerimi gözlerine çıkardım, şokla hareketlerimi izliyordu.

"Bugün yine geç mi geleceksin?"

Sanırım şaşkınlıktan bir süre cevap veremese de kendine gelmiş gibi gözlerini çekmişti gözlerimden.

"Bilmem, erken gelirim belki."

Hâlâ bana karşı buz gibi olan tavırlarını görmezden gelmeye çalışıp gülümsedim.

"Erken gel, seni bekleyeceğim."

Belli belirsiz kafa salladığında gözleri gülümseyen dudaklarıma kaymıştı kısa bir anlığına.

"Gelirken bana donut alır mısın eskisi gibi? Favori pastanemizden."

Cümlelerimi sıraladığımda beklemiyor olacak ki kaşları çatılmıştı.

"Bunu nereden hatırlıyorsun?"

"Sadece canım istedi, alır mısın?"

Hâlâ gözlerimin içine bakmıyor, bakışlarını ben hariç her yerde gezdiriyordu.

Lonely BoyHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin