Lwy & Legendy - Marta Cieszyńska. PLANUJĘ WYDAĆ!

3

""Krzyk ciszy" – to paradoksalne sformułowanie, które od wieków fascynuje myślicieli i artystów. Z pozoru sprzeczne, odzwierciedla głęboką prawdę o ludzkiej naturze i złożoności świata. Cisza i krzyk, jako z pozoru przeciwstawne pojęcia, w rzeczywistości tworzą nieodłączną całość, wzajemnie się uzupełniając i warunkując.

Cisza, często postrzegana jako stan bierności, w rzeczywistości jest pełna dynamicznej energii. To w ciszy rodzą się najgłębsze myśli, dojrzewają emocje, a dusza znajduje ukojenie. Jest to przestrzeń, w której możemy usłyszeć swój wewnętrzny głos, pozwalając mu na swobodne wyrażanie się. Cisza jest jak głęboki ocean, na którego powierzchni mogą pojawić się fale emocji, ale w głębinach panuje niezmienny spokój. To w tej głębi odnajdujemy źródło naszej siły i inspiracji.

Krzyk, z kolei, jest wyrazem intensywnych emocji, często negatywnych. To bunt przeciwko niesprawiedliwości, ból po stracie, desperacja w obliczu beznadziei. Krzyk może być zarówno indywidualnym wołaniem o pomoc, jak i zbiorowym protestem przeciwko istniejącemu porządkowi. Jest to gwałtowna reakcja na sytuacje, które przekraczają nasze możliwości radzenia sobie z nimi.

Krzyk ciszy to paradoksalne połączenie tych dwóch przeciwieństw. To moment, w którym wewnętrzny ból staje się tak intensywny, że przebija się przez zewnętrzną powłokę milczenia. To krzyk duszy, który nie znajduje ujścia w słowach, ale wyraża się poprzez gesty, mimikę, a czasem nawet poprzez fizyczne objawy. Jest to moment, w którym człowiek staje się najbardziej bezbronny i jednocześnie najbardziej autentyczny.

W literaturze i sztuce krzyk ciszy jest często tematem przewodnim. Pisarze i artyści wykorzystują ten motyw, aby wyrazić głębokie, często nieuświadomione emocje swoich bohaterów. To właśnie w tych momentach, kiedy bohater milczy, ale jego oczy mówią więcej niż tysiąc słów, możemy odczytać najwięcej o jego wewnętrznym świecie.

Dlaczego krzyk ciszy jest tak ważny? Ponieważ pozwala nam zrozumieć, że nawet w najbardziej bolesnych doświadczeniach istnieje piękno i sens. To właśnie w konfrontacji z własnymi ograniczeniami odkrywamy swoją prawdziwą siłę. Krzyk ciszy jest zaproszeniem do głębszego poznania siebie i innych ludzi.

Współczesny świat, pełen hałasu i pośpiechu, często tłumi nasz wewnętrzny głos. Zmaganiamy się z nadmiarem informacji, oczekiwań i obowiązków. W tym chaosie łatwo zagłuszyć swój własny krzyk ciszy. Jednak to właśnie w ciszy możemy odnaleźć równowagę i harmonię.

Jak odnaleźć swój własny krzyk ciszy? Przede wszystkim trzeba stworzyć przestrzeń dla ciszy w swoim życiu. Wyłączyć telefon, zamknąć oczy, oddychać głęboko i pozwolić myślom płynąć swobodnie. Może to być kilka minut medytacji rano, spacer w parku lub wieczór spędzony z książką. Ważne jest, aby regularnie poświęcać czas na bycie sam ze sobą.

Krzyk ciszy to nie tylko indywidualne doświadczenie, ale także społeczne zjawisko. Wiele osób doświadcza wewnętrznego bólu, który nie znajduje ujścia. To prowadzi do depresji, lęku i innych zaburzeń psychicznych. Dlatego tak ważne jest, aby stworzyć społeczeństwo, w którym ludzie będą mieli możliwość wyrażania swoich emocji w bezpieczny sposób.

Podsumowując, krzyk ciszy jest uniwersalnym doświadczeniem, które łączy nas wszystkich. To przypomnienie o tym, że jesteśmy nie tylko ciałami, ale także duszami, które potrzebują miłości, akceptacji i zrozumienia."

Krzyk i cisza nie idą ze sobą w parze, tak samo jak lwy i legendy. Jednak na parkiecie balu mogłam zauważyć wiele osób z rodu lwów tańczących z rodem legend. To zjawisko zdawało się być pełne sprzeczności i jednocześnie emanowało niezwykłym urok, który sprawiał, że serce biło mi szybciej. W miarę jak muzyka wypełniała przestrzeń, a światła mieniły się w rytmie poloneza, postanowiłam przyjrzeć się tej niezwykłej interakcji między ludźmi, którzy na pierwszy rzut oka wydawali się być zupełnie różni.