Beni Sever Misin?

Bölüm 9

Bir yıl önce

"Hoşgeldiniz Esra hanım."

"Hoşbuldum Nur hanım."

ilk defa terapiye geldiğim için çok gergindim o gün. Hiç tanımadığım birinine en özelimi anlatmak hiç de kolay değildi. Bazen kendime ne işim var burada diyordum. Ama işte gitmiştim ve oradaydım.

"Evet esra hanım size nasıl yardımcı olabilirim?"

"Ben son zamanlarda kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Aklımı yitirmek üzereyim."

"Nedir size kendinizi kötü hissettiren?"

"Toksik bir ilişkim var ve bu ilişki artık bana zarar vermeye başladı. Ama ondan vazgeçemiyorum."

"İlişkinizi toksik yapan şey nedir?"

O kadar gergindim ki bir yabancıya bunu söylemekten çekiniyordum. Beni yargılamasından hatta kınamasından korkuyordum.

"Biz sadece cinsellik için buluşuyoruz. Bunun dışında görüşmüyor, konuşmuyoruz."

"Ne kadar zamandır bu ilişki devam ediyor?"

Nur hanımın ne gözlerinde ne de sesinde yargılama yada kınama yoktu. Tam tersine bu çok normal bir durummuş gibi konuşuyordu. Bu tavrı beni biraz da olsa rahatlatmıştı.

"İki senedir."

"Peki bu  ilişki ne zaman sizi rahatsız etmeye başladı. Son zamanlarda kendinizi kötü hissettiğinizi söylediniz. Öyleyse başta bu durumdan memnun muydunuz?"

"Sanırım evet."

Yutkunmuştum bu soruya cevap vermeden önce. Gerçekten de başlarda halimden gayet memnundum. Şimdi düşünüyorum da nasıl izin vermişim bana kendimi o kadar değersiz hissettirmesine. Bana hiç saygısı yoktu ki. Ne salakmışım o zamanlar.

"Aslında ilk başta bir haftalık bir flört dönemimiz oldu. Sonra ayrıldık."

Anlatırken bir yandan da Nur hanımın tepkisini ölçmek için durup ona bakıyor ve devam ediyordum sözlerime. O zamanlar onun beni yargılamasından çok çekiniyordum. Bu günlerdeki gibi rahat değildim anlatırken.

"Üç ay kadar hiç görüşmedik ama ben onu hiç aklımdan çıkaramıyordum o zamanlar."

"Neydi onu vazgeçilmez yapan o zamanlar?"

"Açıkcası bilmiyorum. Ondan vazgeçemiyorum. Onu vazgeçilmez yapan nedir gerçekten bende çok merak ediyorum."

Aslında Nur hanım o soruyu sorana değin ondan neden vazgeçemediğimi hiç sorgulamamıştım. Hem de bana kötü davranmasına rağmen.

"Sonraları tekrar görüşmeye başladık ama artık sadece birlikte olmak istediğinde görüşüyor benimle. Arkadaşız diyor bana. Sonra aramıyor sormuyor. Hatta görüştüğümüzün bilinmesini dahi istemiyor. Ortak arkadaşlarımız var bizim. Onlardan saklıyoruz ilişkimizi. Bazen arkadaşlarla çıktığımızda aynı ortamda bulunmak zorunda kalıyoruz. O beni tanımamazlıktan geliyor, seslenmiyor bile onların yanında bana."

"Peki o böyle davrandığı zaman siz kendinizi kötü hissediyor musunuz?"

"Hem de çok!"

"Bunu ona hiç dile getirdiniz mi?"

"Hayır söylemedim. Söyleyemedim! zaten hiç bir zaman ona duygularımı söyleyemedim ki ben. Ne öfkelendiğimde ne kırıldığımda ne de üzüldüğümde ona hislerimden bahsedebildim. Ah şu iki sene de neler çektiğimi bir ben bilirim Nur hanım."

"Nedir hislerinizi söyleyememenizin sebebi?"

"Korkuyorum! Söylersem onu tamamen kaybetmekten korkuyorum."

"Bu kaybetme korkusu yüzünden tüm bu yaşadıklarınıza katlanıyorsunuz öyle değil mi?"

"Evet öyle. Ona hissettiklerimi söyleyemediğimde çok canım yanıyor. Bazen bana öyle kötü davranıyor, öyle tersliyor ki! Özellikle son zamanlarda telefonlarıma çıkmıyor. Bazen meşgule atıyor. Ona ulaşamadığımda sanki aklımı kaybediyorum. Durmadan arıyorum. kendime engel olamıyorum."

O gün bunları anlatırken boğazımda bir hıçkırık düğümleniyordu sanki. Anlattıkça bir yandan rahatlıyor bir yandan ise kötü hissediyordum.

"Bu ilişki bana zarar veriyor, bunu biliyorum. Biliyorum ama yine de ondan vazgeçemiyorum işte. Neden ben ondan vazgeçemiyorum Nur hanım. Neden!"

Artık hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım. Tüm bunları anlatmak bile ne kadar yormuştu beni o zaman. Şimdi bile bunları hatırlarken hala yorgun hissediyorum kendimi. Oysa ki geçti bitti sanıyordum tüm yaşadıklarımın acısı. Yaram iyileşti sanıyordum. Halbuki kabuk bağlasa bile bazı yaralar o kadar kolay iyileşmiyormuş. Bazı yaralar ise hiç geçmiyor.

"Neden ondan vazgeçemediğinizi terapi süreci içinde anlayacaksınız merak etmeyin. Bazen hissettiğimiz kötü duygularımız yada anlamsız bulduğumuz davranışlarımız geçmiş travmalarımızla alakalıdır. Uzun terapi süreciyle bilinç altınızdakiler ortaya çıkabiliyor çoğunlukla."

Düşünüyorum da halen daha neden o zamanlar Arda'dan vazgeçemediğimi bilmiyorum. Aynı şimdilerde Ateş'ten neden vazgeçemediğimi bilmediğim gibi...

Bu bölümde hikayeye yeni bir karakter dahil oldu. Esra'nın eski sevgilisi Arda.

Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi belirtirseniz sevinirim.