Beni Sever Misin?

Bölüm 3

Hikayenin bu bölümünü en yakın arkadaşıma ithaf ediyorum.

Bu olanlara bir türlü inanamıyorum. Nasıl olur da böyle birşey yapabilir. Çok öfkeliyim çok! Başka kız mı kalmadı. En yakın arkadaşımdan başka! Tamam aramızda adı konulmuş bir ilişki olmayabilir. Başka kızları da ekleyebilir. Sonuçta bana bir bağlılığı yok. Bunu kabul ediyorum. Başka kızları eklese kızmaya hakkım yok ama en yakın arkadaşım! Başka kız mı kalmadı! 

Kendimi b*k gibi hissediyordum. Sanki dipsiz bir kuyudaydım da çıkamıyordum. Yüreğimin içinde yanan bir kor vardı adeta. Ateşi çok hayal etmiştim. Onunla evlendiğimi, hatta ona benzeyen çocuklarımı... Ama şimdi hayallerimin içi boşalmış gibi hissediyorum. Sanki tüm hayallerim anlamını kaybetmiş gibi. Sanki boş bir levhaydım. Kendimi öyle hissiz hissediyordum işte. Kendimi kandırılmış, aldatılmış hissediyordum. Gönlüm çok fazla kırılmıştı ve hayat anlamını yitirmişti.

Bu düşüncelerle kendimi yiyip bitiriyordum. Kafamı toplamak için duşa girmeye zorladım kendimi. Duşumu aldıktan sonra soluğu Nehir'in evinde aldım. Beni bu durumda teselli etse etse canım dostum Nehir teselli ederdi.

Nehir de en az benim kadar şaşkın ve öfkeliydi. Zaten hep benim sıkıntılarımı kendi derdi gibi üstlenirdi.

Canım dostum benim!

"Sence Ateş neden böyle bir şey yapmış olabilir ki? Yani düşünüyorum düşünüyorum içinden çıkamıyorum."

"Bu kadar merak ediyorsan yaz ve sor ona."

"Ama ya beni terslerse, ya onu kaybedersem."

"Kaybedersen kaybedersin. Bu düşüncelerle kendini yiyip bitirmenden çok daha iyidir. Zaten bu öfkeyle nasıl onunla hiçbirşey olmamış gibi vakit geçirebilirsin ki."

"Haklısın da ya sanane derse, ya bana kızarsa."

Bunu söylememle öfkelendi Nehir Ateş'e karşı.

"Hele bir kızsın, hele bir sanane desin ben onu arar..."

Canım arkadaşım işte! Beni o kadar çok seviyordu ki birinin beni üzmesine dayanamıyordu. O benim kızkardeşim gibiydi.

"Tamam Yazacağım."

Ateş'i kaybetmekten, onunla ters düşmekten ne kadar korksam da Nehir haklıydı. Bu düşüncelerle kendimi yiyip bitiremezdim. Bu yaptığı şeyin sebebini öğrenmeden, hesabını sormadan Hiç birşey olmamış gibi onunla görüşemezdim. Kendime saygım vardı ve bu saygısızlığı kendime yapamazdım. Çünkü ben artık eski Esra değildim. Artık kendime saygım çok daha fazla artmıştı ve zaten olması gereken de buydu.

Kararlıydım, Ateş'e yazacaktım.

Esra Ateşe yazabilecek mi?

Devam edecek...