අශිනි

Chapter 4

පුදුම අමාරුවකින් අනන්‍යාට කතා කරපු මගේ ඇස් ආයෙත් වැහීගෙන එනව වගේ දැනුන.මම ආයේ ඇස් අරිද්දි හිටියෙ sick room එකේ ඇද උඩ.මුලින්ම ඇස් අරිද්දි දැක්කේ ආශියි එලීනයි ඇස් වල කදුලු පුරවන් මන් දිහා බලන් ඉන්නව.අනන්‍යා මට කතාකරනව දැක්කත් මට කිසිම සිහියක් තිබ්බෙ නැති නිසා මොනවත්ම ඇහුනෙ නෑ .පොඩි වේදනාවක්වත් නොදැනුන මං නැගිටින්න හදනකොට ආයෙත් ඔක්කොම කලුවර වෙන්න වගේ ගත්තා.ඒත් හයිය දාල කොහොම හරි sickroom එකේ ඇදෙන් ඉද ගත්තා.අනන්‍යා මට නැගිටගන්න අත දුන්න ඒ වෙලාව මත කවදාවත් අමතක නොවේවි.

"නිශිනී බලාගෙන පරිස්සමින් නැගිටින්න..."

"ආහ්හ්... ම-මගෙ ඔලුව රිදෙනව අනන්‍යා ..."

කොහොම හරි ඒ වෙලාවෙම බෙල් එක ගැහුව නිසා අරුන් දෙන්න දුවගෙන ගියේ හදිස්සියේම මිස් කෙනෙක්ව හම්බවෙන්න වැදගත් වැඩකට.එහෙම නැත්තම් එයාල කවදාවත් මාව තනියම දාල යන්නෙ නෑ මට කරදරයක් උන වෙලාවකට.මට ලාවට වගේ ඇහුනෙ ආශි අනන්‍යාට කියනවා "අනේ බන් නිශිනිව පොඩ්ඩක් බලා ගන්න අපි ආයෙත් එනකම් " කියල.

ඊට පස්සෙ උන් දෙන්න ගියාම අනන්‍යායි මායි එතන තනි උනා.එයා උනු වතුර ටිකක් එයාගෙ ලේන්සුවට අරගෙන මගේ ඔලුව තවන්න ගත්තේ හරිම gentle විදිහට.මගේ ඔලුව කැක්කුම ඉක්මනට අඩු උනේ අනන්‍යා නිසා කිව්වොත් හරි.

(මේ හැමදෙයක්ම අතරතුරේදී මගේ හිත ... " ඇයි එයා මන් ගැන එච්චර care කරන්නේ ?? එයා මාව එච්චර දන්නෙත් නෑනේ ..." )

කොහොම හරි දන්නෙම නැතුව වෙලාව ගත උනේ අනන්‍යා එක්ක විතරමයි.

"ට්‍රීං ට්‍රීං"

ඉස්කෝලෙ ඇරෙන බෙල් එක ගැහුවට පස්සෙ මන් බෑග් එකත් අරන් guard room එක ගාවට ගියේ තාත්තට මාව ගන්න එන්න කියන්න කෝල් එකක් ගන්න.බස් එකේ ගියොත් මට මොනවගෙන් මොනා වෙයිද දන්නෙ නෑ ..

.
.
.

හරී 4th chapter එක ලියලා ඉවරායී.... මේක දෙන්න ටිකක් කල් ගියේ මන් සුට්ටක් බිසී වෙලා හිටපු නිසා... ඊලග එකත් අරන් ඉක්මනට එන්නම් ලමායි .... 💓<3