මණ්දාකිණි | Nonfiction | BL | Ongoing

2.

"මල්ලි? හෙට උදේ මාත් එක්ක යමු.මම කැම්පස් එකට යනවා වැඩ වගේකට."

ඒකත් හොඳයි.අක්කත් එක්ක යනවා කියන්නෙ මට තමයි වාසිය.

අපෙ අක්කා කැම්පස් යන්න ගත්තෙ ගිය අවුරුද්දෙ ඉඳන්.හොඳ වෙලාවට තමයි කැම්පස් එක අපි ඉන්න දිස්ත්‍රික්කෙම තිබුනෙ.නැත්තම් අක්කටත් බෝඩිම් ජීවතයක් තමා ගෙවන්න වෙන්නෙ.

කොහොමහරි ඉතින් කාලා බීලා ඉවර වෙලා අන්තිමට මම පාඩම් කරන්න කියලා ආපහු පොත් සෙට් එක අරන් මේසෙ ළඟට සේන්දු වුණා.

මට තාම හිතාගන්න බෑ ඕලෙවල් එකට පාඩම් කරනව ඒලෙවල් එකට පාඩම් කරනවද කියලා.

කොහොමහරි ඉතින් මං අතට ගත්තෙ chemistry පොත.මං තාම ඉන්නෙ මුල හරියෙ හින්දා වැඩේ ශේප් එකේ කරගෙන යන්න පුළුවන් වුණා.

"මගෙ ඕෂි පැටියෝ... දැන් ඇහැරෙන්න වෙලාව හරි!"

පොත අතට ගත්තා විතරයි මතක.මෙන්න යකෝ ඉරත් පායලා මගෙ කන අස්සෙ කිකිලියෙකුත් කෑගහනවා.

මංවත් දන්නෙ නෑ කොහොමද මම ඇඳට ගියේ කියලා.

"ගුඩ් මෝනින්ග්"

"ම්.. වෙලාව කීයද?"

"හතරයි.ඉක්මනට ලෑස්ති වෙන්න"

"අනේ අක්කෙ මට අද යන්න බෑ!!!"

කම්මැලි හිතුනා සගෝ.

"හා හා මේ !"

"අනේ ගෙදර ඉන්නම්කෝඕඕ..."

"එහෙම බෑනෙ සුදූ.. ලෑස්ති වෙන්න බබා නොවී!"

මට ඉස්කෝලෙ යන්න බෑ හිතුනෙ විශේෂ හේතු කීපයක් පිට.ඒත් අපෙ අක්කා ප්‍රින්සිපල් සර්ටත් වඩා හපන්.ඒක හින්දා මං මී පැටියා වගේ එයාගෙ කටේ බලේටම ඉස්කෝලෙ යන්න ලෑස්ති වුණා.

අපි ගියේ ටැක්සි එක්ක.ගිහින් ගේට් එක ගාවින් බහිද්දි වෙලාව හය හමාරයි.ඒ වෙලාවෙ සෙනග නෑනෙ ඉස්කෝලෙ.මං උදේම ගිහින් මං පාඩුවේ පන්තියට වෙලා මගේ වැඩක් බලාගෙන ඉන්නවා මගෙ මැන්ගො යාලුවෝ දෙතුන් දෙනා එනකන්.

"පරිස්සමින් ගෙදර එන්න."

"හරි අක්කෙ.ඔයත්."