'Best friends' ~dutch

H4 Ik ruik brand

Fouten? I don't care, heb net super sayin dit getypt op mijn laptop (ik kan blind typen, handig handig). Heb dit in anderhalf uur gedaan (zozo Chelsea :0). Zeker over de 1500 woorden, geniet zou ik zeggen. Ps. Ik had dit geschreven met mijn nightcore playlist via youtube. Pps. Ik kijk de fouten morgen wel na ;) zo aardig ben ik wel.
***
Vorige hoofdstuk:

'RAAK ME NIET AAN!' Ik sla zijn handen weg en pak de vuilniszak weer op.

Ik kan niet geloven dat ik die bedorven framboos hier zie.

Cody Walker, de mogool waar ik vijf maanden geleden een relatie mee had.

'Wow, Brooke chill...' Hij doet een stap dichterbij en ik wil het liefst de vuilniszak in zijn gezicht smijten. Oh wacht, dat heb ik net gedaan. Hij kan de vuilniszak niet ontwijken en krijgt het vol tegen zijn gezicht aan. Ik hoop dat elk botje in zijn gezicht gebroken is. Ik neem de kans om nu te vluchten en ren zo snel als ik ken terug naar de voordeur. 'DAT KRIJG JE ERVAN ASSHOLE!'

Geweldige strijdkreet om half elf in de avond.

~

Weet je wat zo leuk is? Wanneer je acht uur in de ochtend een ladder uit je tuin haalt, stil probeert te zijn zonder te hijgen en ook nog eens je eigen kamerraam moet los schroeven om stilletjes naar binnen te sluipen. Jaja, ik ben een meester in inbreken. Wel nog eens in mijn eigen huis. En dan vraag je je zeker af: hoe krijg je weer stil die ladder naar beneden?

Nou.

Dus niet.

Ik probeer een lichte zucht uit te krijgen, maar het komt er meer uit als een olifant op een roltrap. Ik sta net met mijn beide benen in mijn kamer. Ik draai me weer terug naar mijn raam. Ik duw de ladder van mijn raam weg. Twee seconde later hoor je een harde klap, dat blijkbaar het teken moet zijn dat de ladder is "geland", en alle vogels vliegen de bomen uit.

'BROOOKEEEE!'

Oeh, wat is Ora weer eens lekker vrolijk deze ochtend. 'Ach, was Brooke weer eens uit huis?' hoor je uit het raam van de buurvrouw. 'Ach ja, ik zou het zelfde doen met zo'n schreeuwlelijk,' zegt de buurman met een krakende klank op schreeuwlelijk. 'We missen allemaal haar echte moeder, Rose. Die hielp me altijd met boodschappen doen,' zegt de buurvrouw boven ons. Ik steek mijn hoofd uit het raam en zie Curtis, Emily en Evelyn ook met hun hoofd uit raam. Ik kijk eerst naar boven en geef haar duimpje met mijn linkerhand. 'Ik kan u nog steeds helpen als u wilt Evelyn,' zeg ik beleefd. Daarna kijk ik naar het raam naast mij. Ik geef een pruillipje 'Bedankt voor alle medelijden Curtis en Emily. Jammer genoeg mag ik het huis nog niet uit voordat ik achttien ben.'

'BROOKE! KOM ONMIDDELLIJK NAAR BENEDEN!'

Ik rol met mijn ogen. 'De plicht roept oudjes!' Ze geven me allemaal een blik met "sterkte" en Curtis laat zijn gouden gebit zien. Ik geef nog een knik en trek mijn hoofd terug en sluit mijn raam weer goed af.

Wat houd ik toch van mijn buren joh. Ze staan al sinds het begin aan mijn kant. Ze willen liever dat ik de kindertelefoon bel, maar dat is te veel moeite voor die dinosaurus.

'BROOKE!'

Ik negeer haar stem en gooi mijn tas, die ik op mijn rug sjouwde, op mijn bed en ik val er vlak naast. Misschien kan ik nog even mijn ogen dichtdoen? School mag voor mijn geval wel later beginnen.

Ik rol me op als een balletje en pak de panda knuffel bij mijn hoofd. Ik gaap en trek meneer Ed tegen mij aan. 'Nog vijf minuten...' brabbel ik.

Het is mijn verjaardag.

Ja kindjes, ik ben acht geworden. Dat worden weer acht mooie kaarsjes op mijn taart. Vele cadeautjes, ballonnen en enge clowns (die vind ik echt grappig). Trevor heeft mijn verjaardagscadeautje al gegeven. Hij kan het nooit volhouden om iets geheim te houden voor mij. Ik heb een panda knuffel gekregen. Hij heet meneer Ed. Trevor zijn tweede naam is Ed. Goed verzonnen hé?