3 bölüm

32 15 8
                                    

Sabah uyandım ve boğazımın ağrıdığını anladım. Galiba dün ağlamamak için kendimi zor tutduğumda oldu. Üzerime rahat kıyafetler giyinib Mutfağa geçidim. Kendime sıçak bir çay yaptıkdan sonra kahvaltı hazırladım.

Sonra yukarı çıkıb kızları uyandırdım.

"Kızlar hadi kalkın bakalım."

"Yaa abla bu gün okul yok biraz uyuyalım ya nolurrr." Diye Derin konuşdu

"Biliyorum. Amma biz bu gün lunaparka gidcez kalkın"

Bunu dedimde kızlar sıçrayarak yerlerinden kalkdı hemen lavoboya koştular. Bende aşağı inib kahvaltı ya oturdum.

Bir kaç dakkadan sonra kızlar aşağı indi. Kahvaltımızı yapdıkdan sonra hazırlanıb evden çıktık. Bir tane taksiye binib lunaparka gitdik.

Geldimizde ilk çarpışan arabalara bindik. Sonrada atlı karıncaya, dönme dolaba bindik akşama kadar eylendik.

Yemek yememye geldik. Bir bakdık ki artık hava kararmışdı. Ordan çıkıb taksi aradık amma hiç bir araba durmuyordu.

Birden bir siyah bir araba karşımızda durdu. Pencereyi açdında Miraçı gördüm.

"Gelin kızlar bin arabaya"

"Gerek yok. Biz kendimiz gideriz."

"Gide bilicenize eminmisiniz."  işaret parmayıyla Defneyi gösterdi.

Defneye baktımda çok halsiz burnu kızarmışdı. Mecbur Miraçın arabasına bindik.

~Yazardan~

Açelya Miraçın arabasına bindikden sonra yol boyu hiç konuşmuyolardı. Amma bir-birlerine bakıyorlardı. Yani Miraç Açelyaya bakdında Açelya ona doğru baktında kafasını çeviriyordu.
Sonunda eve varmışdılar kızlar arabadan indikden sonra Açelya Miraçıda eve davet etdi.

~Alçelyadan devam~

Nedense Miraçı eve davet etdim. Oda sanki dünden razıymış gibi eve girdi. Kızlar uyutukdan sonra Miraçla baş başa kaldık.

"Açelya neden böyle davranıyon?"

"Nasıl?"

"Erkeklere karşı çok amma çok kaba ve nefret kusuyon".

"Ş-şeyy..."

"Açelya anlat bana güvene bilirsin lütfen ben diğer erkeklere benzemem"

"Nerden bile bilirim"

"Gördün gibi seni her zaman koruyom."

"Peki... Anlatacam amma lütfen hiç kimseye söyleme"

"Söz"

"Şimdi... Ben babam yüzünden erkeklerden nefret ediyom.... Babam anneme hep işgenceler ederdi. Döverdi, kollarını yakardı... Bir-bir gün okuldan gelirken O-o  annemi gözümün önünde öldürdü. B-ben çılık çılağa bağırdım... Ben 15 yaşımı bastımıda beni de dövmeye başladı. Artık dayanamadım ve kardeşlerimi alıb o evden kaçtım... Bizi bulamadı taki kızları almaya gelene kadar." Bunları anlatırken ağlıyordum.

"Tamam ağlama. Söz sizin her zaman yanınızda olacam."

"Neden yapuyorsun?. Neden beni koruyorsun?"

"Sonra anlatırım. Ben artık gidiyim yarın görüşürüz"

"Neden görüşüyormuşuz?"

"Yarın görürsün güzelim." Diyib evden çıktı

İlk defa biri bana güzelim dedi. Ve sebebsizce çok hoşuma gitdi. Bende daha fazla dayanmayıb yukrı çıkıb uyudum.

Sabah uyandımda yanımda kızlar vardı.

Aklımda Sen Varsın(enemies to lovers)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin