8.bölüm

25 10 21
                                    

~Yazardan~
Alex Açelyaya yaklaşdığı gibi bayıltdı. Ve arabaya bindirdi ve sonra kendisi bindi ve arabayı sürdü.

~Açelyadan~

Nerdeydim ben böyle burası neresi? Sağıma baktımda kızları görmüşdüm baygındılar. Onlara gitmek istiyordum gidemiyordum çünki beni bağlamışlar. Bağırdım ben bağırnca kızlar uyandı.

"Aaah noldu abla kafam acaib arıyo"dedi Derin

"Nolucak kaçırılmışız"

"NE!" dedi ikiside. Birden kapı açılınca babamızı gördük. Bana yaklaşdı.

"Oyyy benim güzel kızlarım uyanmış görüşmiyeli çok büyümüşsünüz" başıma dokundu.

"Çek o elini!"

Çenemi sertce tutarak"Sadece sen diyil dilinde büyümüş"deyib yine sertce bıraktı.

"Ne istiyorsun lan bizden!"

"Oğlum intikamını"dedi sırıtarak

"O senin üvey oğlun üvey biz senin öz kızlarınız ya öz! Nasıl onu bizden daha çok seversin?!"

"Bana sesini yükseltme!"

"NAPARSIN!"

"Sizi-neyse spoi vermeyim tadı kaçmasın sürpriz olsun. Hadi ben gidiyorum uslu bir kız olun tamamı"diyib gitdi.

~Miraçdan~

Saatlerce Açelyayı arıyorum amma açmıyo.

"Ya Miraç sakin olurmusun"

"Olamam ya bir zarar verirse ona"

"Kim?"

"Abisi"

"Lan onun abisini öldürmedikmi biz?"

"O üveydi söylediyine göre bu öz abisiymiş"

"Lan evine gidelim yürü yürü!"dediyinde arabaya binib eve doğru yol aldık kapıyı açdığımızda Açelya yoktu yerde Açelyaya aldığım bilezik yerdeydi

Nerdesin Açelyam seni yine koruyamdım. Telefonu çıkarıb adamlarımdan birini aradım ve Açelyanın konumunu tesbit etmelerini söyledim.

~Açelyadan~

Yine o adam gelib beni 15 yaşımda yaptığı şeyleri yapıyordu. Dövüyordu. Kızlarsa  bağırıyordu. Dövmesi bitince odadan çıktı.

"ABLA İYİMİSİN?"dedi Defne

"İ-iyim a-ablam korkmayın güzellerim."

~Miraçdan~

Bir kaç saatdan sonra Açelyanın yerini tesbit etdiler. Ve şimdi oraya gidiyoruz.

Vardığımda o adam Açelya ya silah tutuyor kızlarsa bağırıyordu.

"Bırak o silahı!"

"Bırakmıyıcam onu ben bu gün öldürücem ve bu iş biticek!"diyib silahı sıktı o sıktında bende onun kafasına sıktım. Açelya... Açelya hemen Açelyayı çözdüm Kaanda kızları.

"Açelya!"

Nefes-nefese"S-seni ç-çok s-seviyorum.i-yiki kar-karşıma çıktın. Ben ölürsem kardeşlerim sana emanet o-onlara ç-çok iy-iyi bak..."diyib gözlerini kaptdı.

"HAYIR AÇELYA SEN ÖLMİYİCEKSİN HAYIR! YAPMA! AÇ GÖZÜNÜ AÇELYA"

"ABLA AÇ GÖZÜNÜ"

Açelyayı kucaklayıb hemen hastaneye götürdüm.

Hepimiz perişan halde ağlıyorduk. Açelya ölmiyicek o yaşıyıcak hayır ölmiyicek. Derin nefes alıyordum artık.

"Ben hava almaya çıkıyorum"diyib ordan uzaklaşdım. Bir banka oturub ağlamaya başladım. Hikayemiz burda bitmesin Açelyam biz daha çok şeyler yaşıyıcakdık.

Aklımda Sen Varsın(enemies to lovers)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin