Συγγραφικές Συμβουλές & Κόλπα

2.2 Από την ιδέα, στο προσχέδιο - Δημιουργία σχεδιαγράμματος

2.2 Από την ιδέα, στο προσχέδιο – Δημιουργία σχεδιαγράμματος

Έστω ότι ξυπνάμε μια ωραία πρωία κι από εκεί που δεν το περιμέναμε... τσουπ! Μας επισκέπτεται η Έμπνευσις (άλλοι τη φαντάζονται σαν πουλί, άλλοι σαν νεράιδα, άλλοι σαν ένα ουράνιο φως, διαλέξτε και πάρτε)! Μια ιδέα, ένα πρόσωπο, μια ατάκα, κάτι ξεπετάγεται στο μυαλό μας και θέλουμε να το χρησιμοποιήσουμε στη δημιουργία μιας ιστορίας. Καλά ως εδώ, αλλά έπειτα τι κάνουμε;

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση, οι περιπτώσεις διαφέρουν ανάλογα τον άνθρωπο, την ιδέα κι όσα αναφέρθηκαν στο προηγούμενο κεφάλαιο, δηλαδή το λογοτεχνικό είδος, το μέγεθος και τον τρόπο αφήγησης του κειμένου. Σε κάποιους αρέσει να δουλεύουν εντελώς ελεύθερα: να ξεκινούν να γράφουν χωρίς να έχουν προσχεδιάσει τίποτα και να συνεχίζουν 'αφήνοντας το τιμόνι' στη φαντασία τους και την έμπνευση της στιγμής. Σε άλλους αρέσει να δουλεύουν εντελώς οργανωμένα: να έχουν από πριν όλη την πλοκή στο μυαλό τους με λεπτομέρειες, να έχουν κρατημένες σημειώσεις για το σκηνικό, τους χαρακτήρες και την επιροή των εξελίξεων πάνω τους και να είναι όλα σε μια σειρά. Και σε άλλους αρέσει να συνδυάζουν τα δύο παραπάνω σε όλων των ειδών τις αναλογίες.

Εσάς πώς σας αρέσει να γράφετε; Ελεύθερα; Οργανωμένα; Μισά-μισά κι αν ναι, ποιο από τα δύο βάζετε σε μεγαλύτερη προτεραιότητα; Πείτε μας με ένα σχόλιο εδώ:

Με βάση και την δική μου εμπειρία, για την οποία θα σας μιλήσω σύντομα, αλλά και με βάση την συναναστροφή μου με άλλους συγγραφείς, έχω καταλάβει πως ο τρόπος που επιλέγουμε να γράψουμε αποτελεί μία προέκταση της προσωπικότητάς μας. Έχει τύχει να γνωρίσω άτομο που έγραφε εντελώς ελεύθερα, άρχιζε συνέχεια καινούριες ιστορίες, βρίσκοντας εικόνες για χαρακτήρες, προσπαθώντας να βγάλει φανταστικές γλώσσες κλπ. Τα πρώτα κεφάλαια που έγραφε ήταν καλοφτιαγμένα κι εντυπωσιακά, αλλά μετά... τα παρατούσε. Δυστυχώς δεν συνέχιζε καμία από τις ιστορίες του όταν έφευγε ο πρώτος ενθουσιασμός. Και στην ευρύτερη ζωή του, αυτό το άτομο ήταν έτσι: όταν του άρεσε κάτι παθιαζόταν, αλλά μετά από λίγο το άφηνε, με αποτέλεσμα να έχει συνέχεια μια λίστα με ανειλημμένες υποχρεώσεις σε όλους τους τομείς. Έχει τύχει επίσης να γνωρίσω άτομο που ήθελε να έχει οργανώσει στο μυαλό του όλες τις πλευρές μιας ιστορίας, ακόμα και τις εμπορικές συναλλαγές των κρατών και δεν αρεσκόταν στο να μην ξέρει με σαφήνεια τι θα επακολουθήσει στην ιστορία του από πριν. Και στην ευρύτερη ζωή του είχε μεγάλη ανελευθερία και πολλούς ψυχαναγκασμούς και δεν ήθελε να βγαίνει έξω από τα 'κουτάκια' που είχε μπει.