14 Years After....
"what are you talking about mom? "
[You're going back to philippines where you're future husband waiting for you]
"Really ? im so excited , thanks for your new gift mom "
[sure dear , i hang up this now sweetie .im going to work now . Just make sure that your safe. mom love's you ]
"aww.. i love you too mom . thanks for your wonderful gift , finally makakauwi na din "
[okay okay i hang up this call sweetie . bye ]
"bye mom "
After a long long years , Finally im going home . dont get me wrong okay ? , im just excited . i always been work , study , work , study . like duh ~ its so boring anyway , i need to use taglish .
tinawagan ko na ang tao sa bahay ko , which is yaya esabelle .
-Philippine Airlines -
"you're luggage will arrived at your home , your bodyguards is here and have a nice day in philippine madam " sinabi ng butler ng mom ko . gusto niya kasing sakto at walang kulang sa dinala . just like undies and etc .
"thank you " matamis na ngiti ang ibinigay ko at pasasalamat bago ako tumalikod , saka humarap sa mga taong nagkukumpulan sa dadaanan ko .
For all these years , im become a successful model . kahit nung bata ako . kaya nga ako naging busy , at di napansin ang araw dahil sa work at pag-aaral ko doon . My boyfriends ? ayun , madami dami naman . yung iba pa nga inabot ng 5 years . akala pa nila papakasalan ko siya kasi todo prepare siya sa kasal namin at kaka announce eh ang hindi niya alam i was reject him .
Noon pa naman alam na nila may nagmamay-ari na sa puso ko at hindi ako magpapakasal sa kahit sino pwera lang sa mahal ko na simula pa bata ako . kung sila iniisip nila ikakasal ako sa hot guy artist , ako naman iniisip ko na agad ang future namin ni luhan . i almost imagine na may anak kami, i want twins then si luhan maghahanap buhay sa amin at ako naman mag qui-quit sa pag momodel para maubos ko ang oras ko sa kanila . cooking them a breakfast everyday , washing their clothes , giving them a warm kiss and hugs , giving them a no----"madam , where here "
it almost perfect na kaso panira ng moment 'to eh .
"Fine , thank you " nagtatampo kong sabi sa driver at pumasok sa loob ng bahay ko . pagkapasok ko sa loob agad kong tinignan ang kabuuan ng bahay .
"makakarelax ako rito " bulong ko at akmang kukunin ang phone ko ng biglang may nagsalita . idunno kung nagsasalita ba siya sa akin o sadyang ganyan lang siya magsalita ng
"FINALLY ARIEL HAPPENED TO MEEEHHH ~ 7.50 NA LANG ANG ARIEL , NANINIWALA NA AKO SA FOREVER "
There, just like her . Ewan ko ba kung ano ang kinain ng isang ito kung bakit kahyper itong tao na ito .
"Excuse me ? are you talking to m--" how rude. " YAY SI MADAAAMM , COME BACK HOME ~ CAN YOU COME BACK HOME ~ OH YEAHH ~ AJASHAKJHSAJDGASGAJSAKJ" at kung ano ano pa ang sinabi niya . di ko alam kung makakayanan ko pa na makasama ito .
"welcome madam christine " napalingon naman ako sa katabi niya .a simple attire , with walis tambo pa , may panglinis pa sa gamit , pangspray , may eye glasses at lalaki siya . Yes , he's a boy . siya lang yata ang matino kong kausap bukod sa kasama niya .
"im here to apologize what she doing , she's being crazy and also addicted to kpop so the result is .. you know madam christine " sabi ng lalake at kinurot ang babae sa tagiliran .
'aww its hurts ' but im not sure with the girl . This girl are trying to talking to me ? or trying to sing ? even her voice is very loud .
"its okay , let's talk later . im tired right now " pasimple kong sabi sa kanila at tumalikod bago ako mabaliw sa mga nalalaman ko sa babaeng adik sa kpop .
Dahan dahan akong humakbang sa hagdan . hinawakan ko ang hawakan ng hagdan . when suddenly my memories came back
~
I was playing my barbie doll beside the stairs when suddenly my barbie doll fell down . ilang taon palang ako noon i think nasa 4 years old ako . never kasi akong lumalabas sa kwarto ko , lagi lang ako sa veranda . watching the stars o kaya di naman sa garden namin . kaya minsan lang ako lumabas if nandiyan si luhan .
"Barbie ! " sigaw ko dahil nalaglag iyon sa sahig . nasa itaas kasi ako that time , kasi sabi ni luhan magbabake siya ng cookies . 6 years old palang siya pero marunong na siyang magbake and i love what he bakes for me .
that time din , naisipan kong tumayo kaysa sa umiyak . 'hindi ko naman makukuha ang barbie ko if iiyak lang ako sa itaas ' ewan ko ba kung saan ko yan nakuha basta ang alam ko noon masyado akong matured . namana ko kay mom .
dahan dahan akong bumaba ng hagdan knowing na anytime pwede akong malaglag , dahil alam ko namang may pagkalampa ako and there natipalok ako . akala ko mamatay na ako , but my hero came to save me .
"Christine ! what are you doing ?! muntik ka nang malaglag ! anong mangyayari sayo ?! " grabe pa siya mapangaral sa akin na sa itaas lang ako ng hagdan kasi hindi pa ligtas or other stuff . kung siya pangaral ng pangaral .sa akin naman , im so happy na sinave niya ang buhay ko for another time . my mom told me na noon halos patay na daw ako but suddenly luhan came , he gave me CPR and mouth to Mouth . Di daw siya nandiri or what kasi akala niya pagkain ako . -_- yea , he thought that . 2 years old palang siya . alam niyo stuff toy na kapag pinisil may lalabas na candy , just imagine that .
but im thankful with him kasi araw araw siyang nasa tabi ko . mapa-araw man o gabi , bumabagyo o tag-init . basta he always at my side . always my side
~
My lips Formed a big smile , i miss those memories . i was to continue to step when suddenly im slipped.
Inaantay ko nalang na mabagot ang ulo ko sa pader but , i feel someone catch me .
"Christine ,how many times do i have to tell you . you should call me kung aakyat ka . di ka pa rin nagbabago , all this past years "
That Voice , Is he ...
"Luhan is that you ? "
