"Her şey kan ile başladı ve onunla bitecek sevgilim" dedi ağzındaki kanı öksürüğü ile çıkarmaya çalışıp kana bulanmış dişleriyle bana son kez gülümserken. Yine rol yapıyordu. Sanki önemli değilmiş gibi üzülmem gerekmiyormuş gibi. Hiç bir zaman gerçek duygularını bilmeme izin vermezdi şimdi yaptığı gibi. Halbuki o toprağın üstünde kanlar içinde yatarken ben cılız vücudumu ona siper ediyordum. Ölümcül darbeyi vurmalarını engellemeyi umut ederek. Göz yaşlarımı benim için çok değerli olan kişinin yüzüne damlatırken bir yandan da merhamet diliyordum. Her ne kadar soğuk elleri olsada tenime değerken yandıklarını hissedebildiğime yemin ederdim oysa ki. Onları inandırmak istedim. Kendimi inandırdığım gibi bu yalan rüyaya inandırmak istedim. Belki yalan değildi. Bunuda sanırım diğer sonsuza kadar cevabı gelmeyecek sırlarımın yanına gömmeliyim. Belki gömmemeliyim. Sonuçta maceram henüz başlamadı daha neler olacak, sanırım bunu öğrenmek için yaşamam gerekecek. Her ne kadar istemesemde...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HUNTER
FantasyBazen av sandıklarımız avcı olur Bazen avcı sandıklarımız av... "Rüyadan uyanmanın vakti geldi küçük kız" - Hunter "Yeter!Beynimi avuçlayıp oynamaktan vazgeç!Senin kuklan olmaktan bıktım!" - Lynet "Sen bana aitsin!Benim küçük güzel hazinem...Se...