Ben İpar Gök, İpar yüksek dağların kar tutmayan yerlerinde yetişen bir çiçekti. İsmimi babam koymuştu, annemle karşılaştıkları ilk gün ona İpar hatun efsanesini anlatmıştı dediğine göre.
'Bir kızım olursa ismini İpar koyacağım' dermiş hep.
Her çoc...
Yeni bölüme hepiniz hoş geldinizz! Bugün biraz duygusalım, çünkü Kara ve Gök'ü yazalı tam bir yıl oldu🥹 Birinci yılımız kutlu olsun!🥳
Bir önceki bölümde, (24 ağustos) tam bir yıl olmuştu, ama hiç fark etmemişim... Zaman gerçekten çok çabuk geçiyor, Kara ve Gök her zaman ilk göz ağrım olarak kalacak, bende yeri çok ayrı❤️
Bölüme başlamadan size bişey sormak istiyorum, sizce gidene mi zor kalana mı?
(Sınır: 80 oy, 60 yorum.) Oy sınırı geçilmedi, ama wattpad bu haldeyken sınıra dikkat etmeyeceğim.🫶🏻 En azından yorum sınırını geçersek çok sevinirim 💕
Bölüm şarkısı: İlk Gün Gibi - Sezen Aksu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_________
Alperenin timi gelmişti, toplantı odasındaydık Hançerlerle. Albay kısaca neden geldiklerini anlatacaktı.
"Kanarca timi bir süreliğine burada misafirimiz olacak. Bunun en büyük sebebi daha kolay ve çabuk bir şekilde ulaşım sağlayabilecekleri içindi. Her an helikopter havalanabilir, kargo uçaklarıyla radara takılmadan ülke, şehir değiştirebilecekler."
"Düzeniniz bozulmayacak, göreve gitmeye devam edeceksiniz. Anlaşıldı mı?"
"Anlaşıldı komutanım!"
"Güzel. Gidebilirsiniz."
Albay konuşmasını bitirdikten sonra ayağa kalktım ama gitmedim, herkesin çıkmasını bekledim. Yaralanan askeri soracaktım.
"Komutanım, dün yaralanan asker hangi hastaneye kaldırıldı?"
"Komutanım, görevde bende vardım. Görev içerisindeki meslektaşımın durumunu merak etmem normal diye düşünüyorum."
"Konya Şehir Hastanesi. Sakın ama sakın gideyim deme! Kuralları biliyorsun İpar, böyle büyük bir operasyonun parçası olduğun halde bir hata yaparsan bunu cezalandıracağımdan emin olabilirsin!"
Bir cevap vermedim, yalan söylemezdim komutanıma. Böyle durumlarda sessiz kalmak tercihimdi. Baş selamı verip odadan çıktım, albayın bu sessizliğimden çok şey anladığından emindim. Evet, belki yanlıştı. Ama hayatımda ilk kez emre itaatsizlik yapacaktım. İçimdeki bir ses gitmem gerektiğini söylüyordu, onu dinleyecektim. Sonucu ne olursa olsun gidecektim.
Şimdi ise sırada her görevde karşılaştığım kuzenime gitmek vardı.
Dinlenme odasına girdiğim anda en baş köşeye, yani ben yerime yayılmış bir şekilde oturan Alpereni gördüm. Üzerinde sivil kıyafetleri vardı, bizimkiler yanındaki koltuklarda, Kanarca timi ise kenarda bulunan tabureleri alıp oturmuştu.
